Ἀναβαθμοί...

Ψαλμός 124ος

1. Οἱ πεποιθότες ἐπὶ Κύριον ὡς ὄρος Σιών· 

οὐ σαλευθήσεται εἰς τὸν αἰῶνα ὁ κατοικῶν ῾Ιερουσαλήμ. 

2. ὄρη κύκλῳ αὐτῆς, καὶ ὁ Κύριος κύκλῳ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος. 

3. ὅτι οὐκ ἀφήσει Κύριος τὴν ράβδον τῶν ἁμαρτωλῶν ἐπὶ τὸν κλῆρον τῶν δικαίων, 

ὅπως ἂν μὴ ἐκτείνωσιν οἱ δίκαιοι ἐν ἀνομίαις χεῖρας αὐτῶν. 

4. ἀγάθυνον, Κύριε, τοῖς ἀγαθοῖς καὶ τοῖς εὐθέσι τῇ καρδίᾳ· 

5. τοὺς δὲ ἐκκλίνοντας εἰς τὰς στραγγαλιὰς 

ἀπάξει Κύριος μετὰ τῶν ἐργαζομένων τὴν ἀνομίαν 

εἰρήνη ἐπὶ τὸν ᾿Ισραήλ.

  Μεταγραφή

Στ' ὅρος Σιών θά μοιάσουνε ὅσοι στόν Θιό ἐλπίζουν·

θά δοξασθοῦν στήν πόλη του ὅσοι θά κατοικίζουν.

2. Ὄρη τηνέ κυκλώνουνε ὅπως ὁ Θιός κυκλώνει

αὐτόν πού διάλεξε λαό κι αἰώνια τόνε σώνει.

3. Γιατί δέ ΄φήνει ὁ Κύριος ἁμαρτωλούς νά ΄ρίζουν

κληρονομιά τῶν δίκαιων  καί νά τήνε σκορπίζουν,

μπάς μέ τσ' ἀνόμους σμίξουνε καί φίλοι τους γενοῦνε.

4. Τά ἀγαθά σου, Κύριε, πιστοί σου νά χαροῦνε.

5. Ἄς τούς κολάσει ὁ Κύριος ὅλους πού ξεστρατοῦνε,

μαζί μέ τσ' ἄνομους ἄς μποῦν σά πᾶν΄ νά δικαστοῦνε.

Στόν  Ἰσραήλ, πού διάλεξες, εἰρήνη ἄς τοῦ δώσεις.

Ἀναβαθμοί...

Ψαλμός 123ος 

1.  Εἰ μή  ὅτι Κύριος ἦν ἐν ἡμῖν, εἰπάτω δὴ ᾿Ισραήλ· 

2.  εἰ μὴ ὅτι Κύριος ἦν ἐν ἡμῖν 

ἐν τῷ ἐπαναστῆναι ἀνθρώπους ἐφ᾿ ἡμᾶς, 

3. ἄρα ζῶντας ἂν κατέπιον ἡμᾶς 

ἐν τῷ ὀργισθῆναι τὸν θυμὸν αὐτῶν ἐφ᾿ ἡμᾶς· 

4. ἄρα τὸ ὕδωρ ἂν κατεπόντισεν ἡμᾶς, 

χείμαρρον διῆλθεν ἡ ψυχὴ ἡμῶν· 

5. ἄρα διῆλθεν ἡ ψυχὴ ἡμῶν τὸ ὕδωρ τὸ ἀνυπόστατον. 

6. εὐλογητὸς Κύριος, ὃς οὐκ ἔδωκεν ἡμᾶς 

εἰς θήραν τοῖς ὀδοῦσιν αὐτῶν. 

7. ἡ ψυχὴ ἡμῶν ὡς στρουθίον ἐρρύσθη ἐκ τῆς παγίδος τῶν θηρευόντων· 

ἡ παγὶς συνετρίβη, καὶ ἡμεῖς ἐρρύσθημεν. 

8. ἡ βοήθεια ἡμῶν ἐν ὀνόματι Κυρίου 

τοῦ ποιήσαντος τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆ

Μεταγραφή

Πές το Ἰσραήλ ἄν ὁ Θεός δέν ἤτανε μαζί μας·

2. Ἄν  ὁ Θεός, ὁ Κύριος, δέν ἦταν στό πλευρό μας,

τότες πού ξεσηκώθηκαν σάν ἤφταξε ὁ λαός μας,

3. σίγουρα ὁλοζώντανους ὡς τ' ἄγρια θηρία

μ' ὀργή θά μάσε ξέσκιζαν ἀντίς γιά τιμωρία·

4. Ὡς τά χυνάμενα νερά θά ΄ρχόταν νά μᾶς πνίξουν,

ὡς τούς χειμάρρους μέ βουή νά μᾶς καταποντίσουν·

5. Στ' ἀλήθεια ἐπεράσαμε θάλασσες δίχως πάτο.

6. Εὐλογητός ὁ Κύριος, πού δέν μάσε ἔχει δώσει

κυνήγι στά ἄγρια θεριά μόνο μᾶς ἔχει σώσει.

7. Ὡς τό πουλί ξεφύγαμε ἀπ' τῶν ἐχθρῶν τά βρόχια·

μπέρδεψαν καί σωθήκαμε γι' αὐτό τοῦ λέμε βλόγια.

8. Μέ τοῦ Θεοῦ τή συντρομή ποτέ δέν θά χαθοῦμε,

γιατί ΄πλασε  τόν οὐρανό μά καί τή γῆ πού ζοῦμε.

'Αναβαθμοί...

          Ψαλμός 122ος 

 1. Πρός σὲ ἦρα τοὺς ὀφθαλμούς μου τὸν κατοικοῦντα ἐν τῷ οὐρανῷ. 

2. ἰδοὺ ὡς ὀφθαλμοὶ δούλων εἰς χεῖρας τῶν κυρίων αὐτῶν, 

ὡς ὀφθαλμοὶ παιδίσκης εἰς χεῖρας τῆς κυρίας αὐτῆς, 

οὕτως οἱ ὀφθαλμοὶ ἡμῶν πρὸς Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν, 

ἕως οὗ οἰκτειρῆσαι ἡμᾶς. 

3. ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, 

ὅτι ἐπὶ πολὺ ἐπλήσθημεν ἐξουδενώσεως, 

4. ἐπὶ πλεῖον ἐπλήσθη ἡ ψυχὴ ἡμῶν. 

Τὸ ὄνειδος τοῖς εὐθηνοῦσι, 

καὶ ἡ ἐξουδένωσις τοῖς ὑπερηφάνοις.

  Μεταγραφή

Τά μάτια ἐσήκωσα σ' ἐσέ, στόν οὐρανό πού μένεις.

2. Ὅπως οἱ δοῦλοι σά θωροῦν στ΄ς ἀφέντες τά δακτύλια

ὅπως μιά κόρη τῆς κυρᾶς θωρεῖ τά δακτυλίδια,

ἐτσά ξανοίγωμε κι ἐμεῖς τόν Κύριο, τόν Θιό μας,

μέχρι νά γίνει εὔσπλαχνος κι ἵλεως στόν λαό μας.

3. Ἐλέησέ μας Κύριε, ἐλέησέ μας, Θιέ μας,

γιατί χιλιάδες συμφορές ἤρθανε στίς ζωές μας.

4. μέ πίκρες καί μέ βάσανα ἐχόρτασε ἡ ψυχή μας.

Οἱ πλοῦσοι ἄς φτωχέψουνε, ζητιάνοι ἄς καταντήσουν,

μά κι ὅλους τούς περήφανους ἄς τούς καταφρονήσουν

.

Ἀναβαθμοί.....

  Ψαλμός 121ος

1. Εὐφράνθην ἐπὶ τοῖς εἰρηκόσι μοι· εἰς οἶκον Κυρίου πορευσόμεθα. 

2. ἑστῶτες ἦσαν οἱ πόδες ἡμῶν ἐν ταῖς αὐλαῖς σου, ῾Ιερουσαλήμ. 

3. ῾Ιερουσαλὴμ οἰκοδομουμένη ὡς πόλις, ἧς ἡ μετοχὴ αὐτῆς ἐπὶ τὸ αὐτό. 

4. ἐκεῖ γὰρ ἀνέβησαν αἱ φυλαί, φυλαὶ Κυρίου, μαρτύριον τῷ ᾿Ισραήλ, τοῦ ἐξομολογήσασθαι τῷ ὀνόματι Κυρίου· 

5. ὅτι ἐκεῖ ἐκάθισαν θρόνοι εἰς κρίσιν, θρόνοι ἐπὶ οἶκον Δαυΐδ. 

6. ἐρωτήσατε δὴ τὰ εἰς εἰρήνην τὴν ῾Ιερουσαλήμ, καὶ εὐθηνία τοῖς ἀγαπῶσί σε· 

7. γενέσθω δὴ εἰρήνη ἐν τῇ δυνάμει σου καὶ εὐθηνία ἐν ταῖς πυργοβάρεσί σου. 

8. ἕνεκα τῶν ἀδελφῶν μου καὶ τῶν πλησίον μου, ἐλάλουν δὴ εἰρήνην περὶ σοῦ· 

9. ἕνεκα τοῦ οἴκου Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, ἐξεζήτησα ἀγαθά σοι.

Μεταγραφή

Ἐχάρηκα πού μοῦ ΄πανε· στοῦ Θιοῦ τόν οἶκο πᾶμε.

2. Στ΄ς αὐλές σου Ἰερουσαλήμ λές κι εἶχαμε πατήσει.

3. Ὥς πόλη οἰκοδομήθηκες καί σ' ἔχουνε στολίσει.

4. Ἐκεῖ τίς δώδεκα φυλές πρόσταξε νά πηγαίνουν,

νά τοῦ δοξάζουν τ' ὄνομα καί νά τόνε λατρεύουν.

5. Θρόνοι ἐκεῖ στηθήκανε ἀπ' τοῦ Δαβίδ τό σπέρμα.

6. Τῆς Ἰερουσαλήμ εἰρηνικά νά ζεῖ, προσευχηθεῖτε,

κι ἀγάπη ὅσοι τσ' ἔχετε μές στ' ἀγαθά νά ζεῖτε.

7. Εἰρήνη μές στά τείχη σου καί πλούτη στά παλάτια.

8. Γιά τσ' ἀδερφούς καί συγγενεῖς εὔχομαι εἰρήνη νά ΄χεις.

9. Γιά τοῦ Κυρίου τόν ναό ζητῶ καί τό καλό σου.

Ἀναβαθμοί...

  Ψαλμός 120ος

1. Ἤρα τοὺς ὀφθαλμούς μου εἰς τὰ ὄρη, ὅθεν ἥξει ἡ βοήθειά μου. 

2. ἡ βοήθειά μου παρὰ Κυρίου τοῦ ποιήσαντος τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. 

3. μὴ δῴης εἰς σάλον τὸν πόδα σου, μηδὲ νυστάξῃ ὁ φυλάσσων σε. 

4. ἰδοὺ οὐ νυστάξει οὐδὲ ὑπνώσει ὁ φυλάσσων τὸν ᾿Ισραήλ. 

5. Κύριος φυλάξει σε, Κύριος σκέπη σοι ἐπὶ χεῖρα δεξιάν σου· 

6. ἡμέρας ὁ ἥλιος οὐ συγκαύσει σε, οὐδὲ ἡ σελήνη τὴν νύκτα. 

7. Κύριος φυλάξει σε ἀπὸ παντὸς κακοῦ, φυλάξει τὴν ψυχήν σου ὁ Κύριος. 

8. Κύριος φυλάξει τὴν εἴσοδόν σου καὶ τὴν ἔξοδόν σου ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος.

                                                                                                                          Μεταγραφή

Τά μάτια μου ἐσήκωνα στά ὄρη καί κοιτοῦσα,

ἀπ' ὅπου κι ἡ βοήθεια θά φτάξει, πού ποθοῦσα.

2. Ἀπ' τόν Θεό ἡ συντρομή θά ρθεῖ πού περιμένω,

τοῦ πλάστη γῆς καί οὐρανοῦ κι ὅτι ἀλλονοῦ προσμένω.
3. Δέν θά νυστάξει ὁ Θεός τόν πόδα σάν φυλάξεις.

4. Τοῦ Ἰσραήλ ὁ φύλακας, δές το, δέν θά νυστάξει.

5. Ὁ Κύριος θά σέ φυλᾶ καί σκιάζει τή δεξά σου·

6. Δέν θά σέ κάψει ἥλιου φῶς μηδέ φεγγάρι νύχτα.

7. Ἀπ' ὅλα τά κακά  ὁ Θιός, πάντα θά σέ φυλάσσει,

θά σέ φροντίζει ὁ Κύριος κακοχρονιά σά φτάξει.

8. Θά σέ φυλάξει ὁ Κύριος ἤ μπαίνεις ἤ μισεύγεις,

κάθε  στιγμή ὥστε νά ζεῖς πού θά τόνε λατρεύεις.


Σημ. Ὁ κ. Γ. Πανταγάκης, αἰωνία του ἡ μνήμη, εἶχε στό ντουλαπάκι τοῦ τρακτέρ πού ὁδηγοῦσε ἐτοῦτον τόν στίχο καί τόν βρῆκε γραμμένον ὁ γιός του ὁ Παῦλος ἀφοῦ κοιμήθηκε...

Τά θάρρη ἁπού ΄χει στόν Θεό ποτέ του δέν θά χάσει
γίνεται ἡ θάλασσα στεργιά καί δρόμος νά περάσει..

Ἀναβαθμοί.....

                                    

     Ψαλμός 119ος

ΠΡΟΣ Κύριον ἐν τῷ θλίβεσθαί με ἐκέκραξα, καὶ εἰσήκουσέ μου. 

2. Κύριε, ρῦσαι τὴν ψυχήν μου ἀπὸ χειλέων ἀδίκων καὶ ἀπὸ γλώσσης δολίας. 

3. τί δοθείη σοι καὶ τί προστεθείη σοι πρὸς γλῶσσαν δολίαν; 

4 τὰ βέλη τοῦ δυνατοῦ ἠκονημένα, σὺν τοῖς ἄνθραξι τοῖς ἐρημικοῖς. 

5. οἴμοι! ὅτι ἡ παροικία μου ἐμακρύνθη, 

κατεσκήνωσα μετὰ τῶν σκηνωμάτων Κηδάρ. 

6. πολλὰ παρῴκησεν ἡ ψυχή μου. 

7. μετὰ τῶν μισούντων τὴν εἰρήνην ἤμην εἰρηνικός· 

ὅταν ἐλάλουν αὐτοῖς, ἐπολέμουν με δωρεάν.

    Μεταγραφή

Στίς θλίψεις μου ἐφώνιαζα, τοῦ Θιοῦ, κι ἐγροίκανέ μου.

2. Νά μέ γλυτώσεις, Κύριε, σά μέ συκοφαντοῦνε,

μά κι ἀπό λόγους δόλιους οἱ γλῶσσες πού θά ποῦνε.

3. Ποιός θά σοῦ δόσει δύναμη ν' ἀντέξεις γλώσσα δόλια ;

4. Τοῦ Θιοῦ τά βέλη θά κρατᾶς, φωτιά γιά νά τούς κάψεις.

5. Ἀλίμονο, ἐμάκρυνε στά ξένα ἡ διαμονή μου,

μέ τούς σκηνίτες τῆς Κηδάρ ξόδεψα τή ζωή μου.

6. Χρόνους πολλούς στόν τόπο τους ἤμουνα ξορισμένος.

7. Εἰρήνη εἶχα στήν καρδιά μά ΄κεῖνοι τή μισοῦσαν·

κι ὅταν μιλοῦσα ἀναίτια αὐτοί μέ πολεμοῦσαν.

'Αναβαθμοί....

                         

               

                             Ὠδές τῶν Ἀναβαθμῶν

    Τό 18^ο κάθισμα τοῦ ψαλτηρίου ἀποτελεῖται ἀπό δεκαπέντε ὠδές (119-133),  καί διαβάζεται κατά  τήν λειτουργία τῶν προηγιασμένων τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ἔχουν ὅλοι τόν τίτλο «Ὠδές τῶν ἀναβαθμῶν». Ἡ πλέον πιθανή ἐρμηνεία εἶναι ὅτι στούς ἀναβαθμούς παρατηρεῖται ἕνας κλιμακωτός, προοδευτικός ρυθμός ἐκφράσεων καί σκέψεων πού μοιάζει μέ  σκαλοπάτια σκάλας. Ἴσως καί νά ἔχουν μιά ἱστορική διάσταση, καθώς προφητεύουν τήν ἀνάβαση τῶν σκλάβων  Ἐβραίων ἀπό τήν Βαβυλώνα στήν Ἰερουσαλήμ, τήν πατρίδα τους.     Σημειώνεται ὅτι ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης χρησιμοποίησε  τούς ἀναβαθμούς καί ἐμελούργησε τούς  ψαλλομένους τήν Κυριακή ἀναβαθμούς τῆς ὀκτωήχου.  Σέ κάθε ἦχο (πρῶτο, δεύτερο, τρίτο, τέταρτο) ἐμελούργησε τρεῖς ψαλμούς τῶν ἀναβαθμῶν δηλ. δώδεκα. Σέ κάθε δέ ἀντίφωνο ἐμελώδησε ἕναν ἀναβαθμό. Ἐπειδή   κάθε   ἦχος ἔχει  τρία ἀντίφωνα, οἱ τέσσερεις ἦχοι περιέχουν δώδεκα ἀναβαθμούς. Τούς ἴδιους ἀναβαθμούς ἐμελούργησε καί γιά τούς τέσσερεις πλαγίους ἤχους, ἀρχίζοντας ἀπό τόν πρῶτο ἀναβαθμό καί ἀπό τόν πλάγιο τοῦ πρώτου ἤχου.  Τούς δύο ἀπό τούς ἀναβαθμούς, τόν τοῦ «Μνήσθητί,   Κύριε, τοῦ Δαβίδ» καί  τόν  τοῦ «Ἰδού δή εὐλογεῖτε τόν Κύριον» δέν τούς χρησιμοποίησε, τόν δέ «Ἰδού δή τί καλόν ἥ τί τερπνόν», τόν μοίρασε στά δύο καί τόν πρόσθεσε στόν πλάγιο τοῦ τετάρτου, καί ἔκανε ἔτσι τέσσερα ἀντίφωνα.

    Ἡ Ἐκκλησία μας κατά τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ἔχει ὁρίσει νά μή τελοῦνται Θεῖες Λειτουργίες, ἐκτός τῶν Σαββάτων καί Κυριακῶν (49ος Κανών τῆς ἐν Λαοδικεία Συνόδου), ἐπειδή εἶναι πένθιμη περίοδος. Τοῦτο ἔγινε γιά νά παρέχεται ἡ δυνατότητα στούς πιστούς νά κοινωνοῦν συχνότερα τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, κατά τίς νηστίμους αὐτές ἡμέρες. «Ἡ Θεία Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων Δώρων εἶναι συνυφασμένη μέ Ἑσπερινό, εἶναι δηλαδή βραδινή. Αὐτό ἔχει θεσπιστεῖ, διότι οἱ παλαιοί Χριστιανοί κατά τίς ἡμέρες τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστής διετέλουν τελείως ἄσιτοι (νηστικοί) μέχρι τῶν ἑσπερινών ὡρών» Εἰδικώτερα στήν Θεία Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων Δώρων, γίνεται ἐκτενής λειτουργική χρήσις τοῦ Ψαλτηρίου. Στήν Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία, ἀναγινώσκονται οἱ Ψαλμοί τῶν Τριῶν Στάσεων τοῦ Καθίσματος του Ψαλτηρίου, δηλαδή οἱ Ψαλμοί 119–33 οἱ ὁποίοι ἐπιγράφονται «Ὠδές τῶν ἀναβαθμών». Θεωροῦνται ἀπό τά ὡραιότερα δείγματα θρησκευτικῆς ποίησης ἀφ' ἑνός μέν γιά τήν λιτότητα τοῦ ὕφους καί τήν πυκνότητα τῶν νοημάτων καί ἀφ' ἑτέρου γιατί ἀποτελοῦν μία ἑνότητα. 

Εἰς μνήμην ἱερ. Θεοδώρου, τοῦ ἁγιοφαραγγίτη....

Μιλοῦσε ἕνα πουλί
Καί ξέρναγαν οἱ ἡλίθιοι

Δέν εἶμαι ἐσού
Εἶμαι τ' οὐρανοῦ,
Ἔλεγε τό πουλί στόν ξένο,
Πετῶ κι ὅταν κάθομαι
Πέταξα πάνω σέ ἄλογο
Πού δέν σταματᾶ.

                                         Γ. Σαραντάρης

Εἰς μνήμην μ. Θεοπίστης, ἡγουμένης Μ. Παλιανῆς

Ἡ μοναχή Θεοπίστη ἐγεννήθη τό 1927.
Σέ ἡλικία 12 ἐτῶν ἔγινε νύμφη τοῦ Χριστοῦ. 
Σήμερο, 4 τοῦ Φλεβάρη, τό ξόδι της.
Αἰωνία της ἡ μνήμη.
Χριστός Ἀνέστη.

Ψαλτήρι....

Ρῦσαί με, ὅτι πτωχός καί πένης εἰμί ἐγώ,

καί ἡ καρδία μου τετάρακται ἐντός μου.

ὡσεί σκιά ἐν τῷ ἐκλῖναι αὐτήν ἀντανῃρέθην,

ἐξετινάχθην ὡσεί ἀκρίδες.

τά γόνατά μου ἠσθένησαν ἀπό νηστείας,

καί ἡ σάρξ μου ἠλλοιώθη δι' ἔλαιον

Σῶσε με, πού ΄μαι ἔρημος ἐδά στά γερατειά μου

καί δέν μερώνει ἡ καρδιά καί ΄σκεῖ τά σωθικά μου.

Μοιάζω σκιᾶς πού χάνεται κάθε πού θά βραδιάσει,

ἀκρίδας πού τοῦ ἄνεμου φυσά τήν ξετινάσσει.

Τά γόνατα δέν μέ βαστοῦν κι ἡ πείνα τά λυγίζει,

κι ἡ σάρκα μου ἀλάδωτη γέρου θωριά θυμίζει.

                                                                                  Ψαλμ. 108.22-24

Παραμονη Φώτων......

Τάδε λέγει Κύριος· 
Ἀντλήσατε ὕδωρ μετ᾽ εὐφροσύνης 
ἐκ τῶν πηγῶν τοῦ σωτηρίου

                                                                                                Ἡσα. 12.3

Μνημόνιον.......

Κάντε λοιπόν τίς ἀναγκαστικές ἀπαλλοτριώσεις
Νά περάσουν οἱ βάρβαροι
Κάντε λοιπόν τίς ἀναγκαστικές ἀπαλλοτριώσεις
Νά μήν ὑπάρχουν νομικά κωλύματα γιά τή διέλευση
Γιατί παραγνωρίζουμε τήν συγκυριότητα τῶν προγόνων,
Αὐτοί πού σᾶς λέμε εἶναι ἐκπαιδευμένοι στό ναί.
Ποῦ ν' ἀναζητᾶμε ἄλλους τώρα ;
Τί λόγος ὑπάρχει.
Οὔτε ἕνα ψίχουλο ἄρνηση σέ κάποια κόχη
Ἐμεῖς πού πρίν σπαργανώσαμεν ἀπ' τά ὄχι


 Κώστας Μόντης




Μνημόνιον: Μνημεῖο μάρτυρα (Λεξ. Τριανταφυλλίδη)

Εἰς μνήμην...

Εἶπα· Θ' ἀνεβῶ στό Κεφάλι 
ν' ἀνάψω τό καντήλι τοῦ π. Θεόδωρου....

Κι ἀνεβαίνοντας ὅλο βουνό ἤναφτε  κεράκια.

Ἡ Σημαία...

Τήν βρῆκα πεταμένη στά σκουπίδια.

Τό κοντάρι της σπασμένο, 
ἀραχνιασμένο τό πανί μέ τόν σταυρό, 
σκωροποντικοφαγωμένο.

Τήν ἄγγιξα μέ δέος, 
θαρρεῖς καί τήν ἔβγαζα ἀπό σεντοῦκι 

χίλιους χρόνους διπλωμένη... 
κι ἔλεγε ἡ καρδιά μου
ὡς σμύρνα καί στακτή καί κασσία ἀπό τῶν 
ἱματίων σου, ἀπό βαρέων ἐλεφαντίνων, 
ἐξ ὧν ἔφρανάς με, .

Ἔφτιαξα σταυρό, δέν εἶχε, 

ἀνάταξα τό σπάσιμο τοῦ κονταριοῦ 

καί μιά μοδίστρα ἔκλεισε τίς τρῦπες της.

Θαρρεῖς καί ἀνάστησα νεκρό.

Λές νά γίνει τό θαῦμα Χριστέ μου

Πλέων ἐπί οἴνοπα πόντον.....

Πλέων ἐπί οἴνοπα πόντον ἐπ' ἀλλοθρόους ἀνθρώπους,
ἐς Τεμέσην μετά χαλκόν, ἄγω δ' αἴθωνα σίδηρον.

                                                      Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, Α'183

Κι ἦρθα μέ τό καράβι ἐδῶ, σίδερο φορτωμένο,
τώρα, καί πάω σ' ἀλλόγλωσσους ἀνθρώπους στήν Τεμέση,
τή θάλασσα ἀρμενίζοντας, χαλκό νά πάρω ἐκεῖθε.

                                                          Μετάφρ.  Ζ. Σιδέρη

Κυριακή τῆς τυρινῆς

Μήν 'ρθεῖς σέ κρίση μετά 'μέ, δικός σου δοῦλος εἶμαι,

γιατί σάν κρίνεις ζωντανούς, ὅλοι τους φταῖχτες εἶναι.

Θλίβομαι καί λιγοψυχῶ καί δέν τό νταγιαντίζω,

ριγᾶ καί τρέμει κι ἡ καρδιά κι οὔτε τήν κουλαντρίζω.

..................................................................................

Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με τόν παραπεσόντα...

    

Νταγιαντῶ: ἀντέχω, ὑποφέρω, Κουλαντρίζω: έλέγχω, διευθύνω, έξουσιάζω
Ψαλμός 142ος στιχ. 2-4.