Ἔχω περάσει ἕνα δρόμο χίλιες φορές.
Καί ξαφνικά τό θαυμάσιο, 
πού τό ἔχω προσπεράσει ἄλλες χίλιες,
ἀποκαλύπτεται.
Γονατίζεις στό κάλλος του, δέν ἀντέχεις.
Ἔτσι ἔνοιωσα ἐχθές ἀκούγοντας ...
Χαῖρε κοχγύλη, πορφύρα θείαν βάψασα, 
ἐξ αἱμάτων σου, τῶ βασιλεῖ τῶν Δυνάμεων..
Πορφυροπώλης ἤτανε κι' ἡ Λυδία.
Κολυμπήθρα εἶναι ἡ γυναῖκα,
καί μᾶς βαπτίζει στήν πορφύρα.
Δόξα σοι ὁ Θεός.