Συναξαριακά δίστιχα... Μεταγραφή .... 14 Ὀκτωβρίου..

 

Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Σιλβανός ὁ Γέρων ξίφει τελειοῦται.

Μετῆλθεν αὐχήν Σιλβανοῦ τομόν ξίφος,

Κἀντεῦθεν ὤφθη Σιλβανὸς τομεὺς πλάνης.

 

Ἐπέρασε τοῦ Σιλβανοῦ στό ξίφος ὁ αὐχένας,

σφαγέας πλάνης ἕκτοτε  ὁ Σιλβανός λογιέται.

Συναξαριακά δίστιχα - Μεταγραφή - Δωδέκατη Ὀκτωβρίου.

 

Ἡ Ἁγία Μάρτυς Μαλφεθᾶ τοξευθεῖσα τελειοῦται.

Οὐ μαλθακόν τι Μαλφεθᾶ βλέπει ἔχειν,

Τόξου κατ’ αὐτῆς εὐτόνως τεταμμένου.

 Δέν βλέπει νά ’χει οὐδεμιά ἡ Μαλφεθᾶ δειλία,

καθώς τό τόξο ἐπάνω της καλά ’ναι τεντωμένο.

Ἡ Ἁγία Μάρτυς Ἀνθία, ἐν βοΐ χαλκῷ πυρακτωθέντι

βληθεῖσα, τελειοῦται.

Εἰς βοῦν ἀπανθεῖς ἔμπυρον βεβλημένη,

Ἐν οὐρανῷ δέ λαμπρόν ἀνθεῖς Ἀνθία.

Ὡς σέ πετοῦν  μαραίνεσαι σέ βόδι πυρωμένο,

μά ’σύ ἀνθίζεις στόν λαμπρό τόν οὐρανό Ἀνθία.

Συναξαριακά δίστιχα - Μεταγραφή - Ἐνάτη Ὀκτωβρίου....

 

Μνήμη τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Ποπλίας, (4^ος  αἰών). 

Ῥυσθεῖσα κόσμου καί πλάνης ἡ Ποπλία

Πόλου πρόσεισι φωλεοῖς ὡς στουθίον.

Ἀπό τήν πλάνη ὡς σώθηκε τοῦ κόσμου ἡ Ποπλία

σἀν σπουργιτάκι στίς φωλιές τῶν οὐρανῶν φωλιάζει.

** Ἡ ψυχὴ ἡμῶν ὡς στρουθίον ἐρρύσθη ἐκ τῆς παγίδος τῶν θηρευόντων,  

ἡ παγὶς συνετρίβη, καὶ ἡμεῖς ἐρρύσθημεν (Ψαλμ.123,7)

Συναξαριακά δίστιχα - Μεταγραφή - Ὀγδόη Ὀκτωβρίου.....

 

Μνήμη τῆς ἁγίας Ταϊσίας τῆς πόρνης...

Ἐκ τοῦ ῥύπου σμηχθεῖσα τῆς ἀσωτίας

Φαιδρὰ πρόσεισι τῷ Θεῷ Ταϊσία.

 

Τῆς ἀσωτίας τή βρωμιά ὡς ξέπλυνες, τή λέρα,

εἰς τόν Θεό προσέρχεσαι καί λάμπεις Ταϊσία.

Μ. Παρασκευή....

 

 

Ἀνεδήσω γὰρ στέφανον ὕβρεως

ὁ τὴν γῆν ζωγραφήσας τοῖς ἄνθεσι...

 

A' Χαιρετισμοί...

 

Χαῖρε Νύμφη ἀνύμφευτε....

Ἑσπέρας Κυριακῆς...

 Αὐτές, πού σ' ἄνοιξε

ἡ τρικυμία πληγές

ζητοῦν καραβοστάσι,

φροντίδες μακρυνές...

Γεράσιμος Μερκοράς

Συμεών τοῦ Θεοδόχου....

 

Φύσα ἀεράκι φύσα με

μή χαμηλώνεις ἴσαμε

νά δῶ γαλάζια ἐκκλησιά 

 

Ἑσπέρας.....

 

Καράβι...καραβάκι μου 

Καράβι .... καραβάκι μου

Ἄνοιξε τά φτερά σου.

Ἑσπέρας....

   

Καράβι καραβάκι μου..

ποῦ πᾶς ;

ποῦ ἁρμενίζεις ; 

Συναξαριακά δίστιχα..........

 

Ναός ἁγίων Ἰωακείμ καί Νεοφύτου, Βόθωνας Μοχός, ἑσπερινός

Μνήμη τῶν Ἁγίων ἐνδόξων νέων Ἱερομαρτύρων,

Γερασίμου Κρήτης, Κνωσσοῦ Νεοφύτου, Χεῤῥονήσου Ἰωακείμ,

Λάμπης Ἱεροθέου, Σητείας Ζαχαρίου, Πέτρας Ἰωακείμ,

Ρεθύμνης Γερασίμου, Κυδωνίας Καλλινίκου, Κισάμου Μελχισεδέκ, Διοπόλως

 Καλλινίκου καί τῶν σύν αὐτοῖς ἀθλησάντων

κληρικῶν καί λαϊκῶν ἐν ἔτεσιν 1821-1822.

Ποιμένες δέκα ἀθλήσαντες ἀρτίως

Ἐχθροῦ καθεῖλον ὑψαύχενον κακίαν

Σύν τούτοις δέ γε Ἱερεῖς τε καί ἄλλοι

Βασιλείας ἔτυχον τῆς αἰωνίου.

Εἰκάδι ἐν τριτάτῃ Ἰεροάθλων τιμάσθω παρεμβολή.

 

Οἱ νέοι πού μαρτύρησαν, οἱ δέκα ποιμενάρχες,

τοῦ ἐχθροῦ τήν ὑπερήφανη κατέστρεψαν κακία,

βέβαια καί μαζί μ΄  αὐτούς καί ἱερεῖς καί ἄλλοι

κέρδισαν τήν αἰώνιο οὐράνια Βασιλεία.

Ἄς τιμηθεῖ ἡ παράταξη τῶν ἱερομαρτύρων

  τήν εἰκοστή τήν τρίτη.

Συναξαριακά δίστιχα....

 

Τῇ Θ΄ (9) Ίουνίου αἱ Ἅγιαι τρεῖς Παρθενομάρτυρες αἱ ἀπό Χίου, ξίφει τελειοῦνται. 

Ἐστιμμίσαντο τῇ χρόα τῶν αἱμάτων,

Νύμφαι Θεοῦ τρεῖς, ἅς ἀνεῖλε τό ξίφος.

Βαφή 'χανε τό αἷμα τους τά βλέφαρα νά βάψουν

οἱ τρεῖς οἱ νύμφες τοῦ Θεοῦ πού σκότωσε τό ξίφος.

 

Συναξαριακά δίστιχα...

Ἀλεξανδρας Θεοδοσίου ποίημα...

Τῇ Η΄ (8) Μαΐου μνήμη τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Καλλιόπης, (3ος αἰών). 

 Κάλλη παραβλέπουσα τῶν ποιημάτων 

 Κτίστου τά κάλη ὀπτάνη Καλλιόπη. 

Τά κάλλη παραβλέπουσα ἐφήμερων κτισμάτων, 

 τά κάλλη τοῦ δημιουργοῦ βλέπει ἡ Καλλιόπη.

Συναξαριακά δίστιχα...

 

Τῇ Γ' τοῦ αὐτοῦ μηνός, μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Λουκιλλιανοῦ, 

Παύλης, καὶ τῶν σὺν αὐτοῖς νηπίων, Κλαυδίου, 

Ὑπατίου,Παύλου καὶ Διονυσίου, (3^ος  αἰών).           

    

Λουκιλλιανὸς σύν τε Παῦλα νηπίοις,

Αἵματι ὠνήσαντο Μαρτύρων στέφη.

Σταυρῷ ἀμφὶ τρίτην Λουκιλλιανὸς τετάνυστο.

 

Παύλα καί Λουκιλιανός μέ τά μικρά παιδιά τους,

στεφάνια μέ τό αἷμα τους ἀγόρασαν Μαρτύρων.

Πρῶτα τόν Λουκιλλιανό σέ ξύλο τόν κρεμάσαν,

τρίτη τοῦ μήνα, σέ σταυρό.

Εἰς τόν Λουκιλλιανόν

Λουκιλλιανῷ πήγνυται σταυρός κάτω,

Οὐχ' ὡς ὁ Χριστοῦ καί τίτλον φέρων ἄνω.

 

Κάτω τοῦ Λουκιλιανοῦ καρφώνεται ὁ σταυρός του,

ἀλλ΄ ὄχι ὅπως τοῦ Χριστοῦ μ’ ἐπιγραφή στά πάνω.

Εἰς τά παιδία.

Τούς παιδαρίσκους ὧν ἀριθμός δίς δύω,

Θεοῦ Πατρός τίθησιν υἱούς ἡ σπάθη.

 

Τά παιδαρέλια π΄ ἀριθμοῦν δύο φορές τό δύο,

ἡ σπάθα, τοῦ Θεοῦ Πατρός παιδιά του τά ὁρίζει.

Εἰς τήν Παῦλαν.

Οὐκ ἄξια πρός μέλλον, ὡς Παῦλος, κλέος,

Τά νῦν πάθη φάσκουσα, τέμνεται Παῦλα.

 

Στή δόξα τή μελλούμενη, τά τωρινά μου πάθη

τίποτα δέν ἀξίζουνε, λέει ἡ μάρτυς Παῦλα

ὡς ἀποκεφαλίζεται, ὡς ἔλεγε κι ὁ Παῦλος.

Συναξαριακά δίστιχα....

 

Τῇ Β' (2) ἸΟυνίου ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Δημήτριος, ὁ ἐν Φιλαδελφείᾳ μαρτυρήσας

ἐν ἔτει 1657, μαχαίρα τελειοῦται.

Φρίττει σε Δημήτριε καί πῦρ εἰκότως,

Ὑπέρ Θεοῦ θανόντα, ὅν φρίττει κτίσις.

 

Εὐλογα φρίττει κι ἡ φωτιά, Δημήτριε, καί τρέμει,

γιά τόν Θεό πού πέθανες, πού ἡ κτίσις τόνε τρέμει.

Συναξαριακά δίστιχα...

 

Αἱ χείραι σου ἐποίησάν μοι.... + Ἡ μάνα μου..

Τῇ  Λ΄ (30) Μαϊου ὁ Ἅγιος Μάρτυς Εὖπλος βύρσῃ βοός ἑλιχθείς,

καί ἐν φλέγοντι ἡλίῳ τεθείς, τελειοῦται.

Φλέγουσι βυρσέλικτον Εὖπλον ἡλίῳ,

Οἱ φῶς νοητοῦ μή βλέποντες ἡλίου.

 

Μέσα στό δέρμα τοῦ βοδιοῦ τόν Εὖπλο τυλιγμένον

(εἰδωλολάτρες, ἀσεβεῖς) στόν ἥλιο τόνε καῖνε

αὐτοί, τό φῶς τό νοητοῦ τοῦ  ἥλιου πού δέν βλέπουν.

Συναξαριακά δίστιχα...

 

Τῇ ΚΔ΄ (24) Μαϊου μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Μελετίου τοῦ στρατηλάτου  (3ος αἰών).

Πεύκην πικράν λέγουσιν, ἀλλ΄ ἦν ἠρμένῳ,

Ὑμήττιόν τι τῷ Μελετίῳ μέλι.

 

Λένε τό πεῦκο καί πικρό, μά γιά τόν κρεμασμένον, (στό πεῦκο),

Μελέτιον, τοῦ Ὑμηττοῦ σάν κάποιο μέλι νά ΄ναι.