Τό λιόφυτο στόν ἅι Γιάννη...

Τριακοσίων χρόνων οἱ ἐλιές.

Καί ψηλώσανε κι ἐμεῖς τίς κόψαμε,
τίς ταπεινώσαμε γιά νά ξανακαρπίσουνε.

Μά, μοῦ θύμισαν φαντάσματα, χορό τραγωδίας,

μέ πνεύματα ὁμοιάζανε ὡς ξεγυμνώθηκαν.

Θαρρεῖς νά μήν τούς ἄρεσε πού τίς κλαδέψαμε.

Θαρρεῖς καί σταυρωθήκανε καί σκοτείνιασε ὁ κόσμος.

Λές νά ΄χουνε ψυχές καί τά δεντρά

ἤ μήπως σκίρτησαν οἱ  πρόγονοί μου;