Συναξαριακά δίστιχα...

 

Οἱ κατά σάρκα ἀδελφοί Μακάριος καί Μιχαήλ... Μονή Ἀρετίου

Τῇ δεκάτῃ Μαΐου μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων 

καί αὐταδέλφων Ἀλφειοῦ, Φιλαδέλφου, καὶ Κυπρίνου.

 Εἰς τόν Ἀλφειόν.

Ἀλφειός εἰ καί γλῶτταν ἐξαφῃρέθη,

Τῇ ψυχικῇ γλώττῃ σε δοξάζει Λόγε.

 Ἄν καί τή γλώσσα τοῦ ΄κοψαν, ὁ Ἀλφειός δοξάζει

μέ γλώσσα (ἄλλη), τῆς ψυχῆς, Λόγε Θεοῦ ἐσένα.

 Εἰς τόν Φιλάδελφον.

Ὁ Φιλάδελφος φιλαδέλφως τῷ ξίφει,

Σὺν τοῖς ἀδελφοῖς θεῖον εὕρατο στέφος.

 

Ἀδερφικά ὁ Φιλάδελφος φερόμενος στό ξίφος,

στεφάνι μέ τ΄ ἀδέρφια του θεῖο, οὐράνιο βρῆκε.

Ἕτερον.

Ὁ Φιλάδελφος ἤ φιλόχριστος φᾶνε,

Χριστοῦ φιλῶν ἤθλησεν εἰς πῦρ ἐσχάρας.

 

Ὁ Μάρτυρας Φιλάδελφος, φίλο Χριστοῦ τόν λέμε,

ἄθλησε ἀγαπώντας Τον σέ πυρωμένες σχάρες.

Εἰς τόν Κυπρῖνον.

Ὀπτοῦ φαγών πρίν Σῶτερ ἰχθύς μέρος,

ἑκ τηγάνου Κυπρῖνον ἡδέως δέχου.

 

Σωτήρα, ὡς ἔφαγες παλιά μέρος ὀφτοῦ ἰχθύος,

καί τόν Κυπρῖνον δέξου τον γλυκά ἀπ΄ τό τηγάνι.