Ἔχει ζεστασιά ὁ  χειμῶνας. Ἡ μάνα μου και ἡ Γεωργία καταλαβαίνουν τίς ἐποχές ἀπό τό χιόνι, τόν ἀέρα, τά λουλούδια, τά φροῦτα πού ἔρχονται  και τελειώνουν στην ὦρα τους. Ἀπό τούς ἀνθρώπους πού φεύγουν καί ἔρχονται σέ τοῦτον τόν κόσμο. Καί περιμένουν τήν στιγμή ησυχα, ὅπως τόσοι ὁπίσω τους καί ἀμέτρητους μπροστά τους. Ἡ κ. Μαρία μέ τό κέντημά της καί ἡ Γεωργία σέ ἕνα κόσμο θολό και σχεδόν χωρίς ἤχους.. Δόξα σοι ὁ Θεός.....