Η ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΛΑΚΚΟΥ

 

Ἀκριβῶς κάτω ἀπό τό Μαρτινέγκο  βρίσκεται ἡ γειτονιά τοῦ Λάκκου.  Το Πανάνειο Νοσοκομεῖο, ὁ ἅγιος Ματθαῖος τῶν Σιναϊτῶν,  ἐκεῖ εἶναι. Τα χρόνια τά δικά μου στα  χωματένια σπίτια τοῦ Λάκκου  ζούσανε οἱ περισσότεροι ἐσωτερικοί μετανάστες  ἀπό τά χωριά τοῦ νησιοῦ μας. Ἐκεῖ πέρασα τα χρόνια τῆς ἐφηβείας μου.  Οἱ κάμαρες ἤτανε γεμᾶτες μέ πολλούς νοματαίους  ἡ κάθε μιά. Κι’ ἤτανε ἀστραφτερά καθαρά και ἀνθρώπινα  ὅλα. Μά  κι’ ἐκεῖ πού μένανε οἱ «πουτάνες»,  ὁλοκάθαρα ἦταν. Τα χρόνια περνούσανε. Χτίσανε ἀλλοῦ σπίτια καινούργια οἱ φτωχοί τότες  χωριάτες- μετανάστες, καί οἱ ἄδειες κάμαρες   γεμίσανε  τώρα μέ μετανάστες ἐξωτερικούς.

Δίπλα στον ἅγιο  Ἀνδρέα, στην γειτονια τοῦ Λάκκου, κτίστηκε - κτίζεται, το ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ, καθώς λέγεται. Τεράστιο οἰκοδόμημα, περήφανο και ἀκοινώνητο,  παράτερο, δίπλα στο παλιό Ἠράκλειο πού το ζοῦνε  τώρα ὅλες οἱ φυλές τῆς γῆς. Ποτέ δεν κατάλαβα τί σημαίνει πολιτιστικό κέντρο. Θαρρεῖς κι’ εἴμαστε ἀπολίτιστοι. Τα νοιώθω  σάν κέντρα μισιοναρίων, ἄλλου πολιτισμοῦ, μαγαρισσά, πού τα παράγωγά ἐκείνου τοῦ πολιτισμοῦ μοῦ φαίνεται  πώς γένησαν την τωρινή κρίση. Σίγουρα τα σπιτάκια, τά δρομάκια τοῦ Λάκκου θα εἶναι πάντα γεμάτα μέ μουσικές , με φωνές, με γιορτές, με πόνο, με ζωή, δίπλα στο ἀποστειρωμένο  ΠΟΛΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ, ἄν ποτέ τελειωσει. Θά γίνεται στα στενά της  πάντα ἡ περιφορά τῶν εἰκόνων τοῦ ἁγίου Ματθαίου, ὅπως και στά χρόνια τα ἐνετικά, κι’ ἐκείνοι θα ψάχνουν  τον πολιτισμό ἀλλοῦ.  Οἱ εἰκόνες τοῦ Δαμασκηνοῦ και τοῦ Καστροφύλακα θἀ κρέμονται  και θα προσκυνοῦνται στα τέμπλα και στους τοίχους τῆς μονῆς τῶν Σιναϊτῶν, κι’ ἐκείνοι θα κάνουν έκθέσεις μοντέρνας ζωγραφικῆς ἀνοήτων παπαγάλων στις αἴθουσες του ΚΕΝΤΡΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ. Ἀρχίζουν να χαλοῦν τα σπίτια, τα χαλοῦν οἱ ἴδιοι, σάν μίασμα τά ἔχουν, θαρρεῖς και θέλουν  να σβύσουν κάθε μνήνη ἀπό αὐτή τήν ἔρημη πόλη μας.

https://www.youtube.com/watch?v=eGlHKu_a9xs