Ὁ βασιλικός στό Κεφάλι

Εἶχε μόλις χαράξει ὅταν καθίσαμε γιά καφέ στό κελλάκι τοῦ π. Θεόδωρου. Τέτοια ὦρα τελείωσε ἡ λειτουργία καί τό μνημόσυνο τῆς Σταυρούλας στό ἐξωκλήσι τῆς Μεταμόρφωσης. 
Μιά γυναίκα χωρίς ἠλικία, λιπόσαρκη, τό δέρμα εἶχε κολλήσει στά κόκκαλά της, μᾶς μοίραζε τόν καφέ πού ἔψηνε μιά ἄλλη. Στά χείλη της ἕνα λεπτό χαμόγελο  ὅσο τῆς Τζοκόντα, ἀδιόρατο, ἔδινε τήν ζωή στὀ πρόσωπό της. Κάθισε ὅταν ἄρχισε νά μιλεῖ ὁ π. Θεόδωρος. Τόν κύταζε τήν μιά, τήν ἄλλη κρατοῦσε τό κεφάλι της νά μήν γυρίσει ἀλλοῦ ἤ τά μάτια της νά μήν βλέπει. Καθόμουνα στό πλάϊ καί τήν ἔβλεπα. Ἐσύ γνωρίζεις μόνο τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων, σκεφτόμουνα.  
Πρίν φύγωμε, τήν εἶδα πού βρῆκε ἕνα δοχεῖο καί ἄρχισε νά φυτεύει ἕνα βασιλικό πού εἶχε φέρει ἀπό τό χωριό της. Μέ ἀπόλυτη ἠσυχία. Θαρρεῖς κι' ἄναβε καντήλι. Ὁ ἀέρας εἶχε ξεράνει τόν προηγούμενο, μοῦ εἶπε. Ἐκείνη λοιπόν  τόν εἶχε φυτέψει. Τόν ἔβλεπα κάθε πού πήγαινα στόν Κεφάλι κι' ἀναρωτιόμουνα πιά ψυχή τόν εἶχε κουβαλήσει μέχρι ἐδῶ. Τήν γλάστρα μέ τόν βασιλικό στό Κεφάλι.  
Δόξα σοι ὁ Θεός. Δέν μᾶς ἀφήνει, σκέφτηκα.



Kεφάλι : ἡ κορυφή τοῦ Λιθίνου ἀκρωτηρίου στήν Μεσσαρά, ὅπου βρίσκεται τό παλαιό ἐξωκλήσι τῆς Μεταμόρφωσης τοῦ Χριστοῦ.