Πέμπτη 25 Ιουλίου 2013

Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ....Η ΜΑΡΙΑ.



Ἀπόγευμα. Κάθομαι ἀπέναντι της,
μακριά, τήν θωρῶ πού πλέκει,
καί τῆς φωνάζω...

-Ε, μάνα...γιατί ἡ ζωή εἶναι ἐτσά.....


Χωρίς νά σκεφτεῖ μοῦ ἀπαντᾶ.....


-Γιατί ἡ χάρη τῆς Παναγίας τήν κάνει ἐτσά· 

γιατί ἐσύ τήν θέλεις ἐτσά...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου