Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2014















Παραθέτω δυό λόγους πρός δόξαν Θεοῦ. Τόν πρῶτο τόν διάβασα προχθές στό διαδίκτυο. Ἔγραψε ὁ μητροπολίτης Ἀλεξανδρουπόλεως κ. Ἄνθιμος:
Δέν μοῦ ἀρέσει καί δέν μεταχειρίζομαι τίς λέξεις εὐτυχία καί δυστυχία, ἐπειδή ἔχουν μέσα τους τήν λέξη τύχη...... Ὅμως, ὑπάρχουν κάποιοι ἄνθρωποι πού  τό πρόσωπο τους δέν ἔχει γνωρίσει χαμόγελο ποτέ. Λές καί τά πόδια τους ἔμαθαν νά περπατᾶνε τρικλίζοντας ἀμήχανα. Τό βλέμμα τους φορτωμένο ντροπή, ἀλλά περισσότερο πνιγμένο στήν ἀπορία. Μιά ἀπορία πού δέν τολμάει μήτε νά ἀρθρωθεῖ σέ λόγο πού νά σκεφτεῖ νά διεκδικήσει δικαίωση. Ἀκόμα καί ἄν ἔφταιξαν σέ κάτι, δέν ἄξιζαν τόσο πόνο. Ἀκόμα κι' ἄν ἔκαναν λαθεμένες ἐπιλογές ἤ μεγάλες ἁμαρτίες, κάποτε θά ἔπρεπε νά ξεπληρωθοῦν. Ὄχι νά τίς σέρνουν στίς πλάτες τους μέχρι τόν τάφο. Αὐτό ἰσχύει περισσότερο ἄν πληρώνουν ξένες ἁμαρτίες. Τότε, τό γιατί,  παραμένει τραγικό καί ἀναπάντητο. Ἄν ζούσαμε πρίν ἀπό τόν Χριστό, θά ρωτοῦσα : αὐτός ἁμάρτησε ἤ οἱ γονείς του ὥστε νά ὑποφέρει τόσο; Ὅμως καί ἡ ἀπάντησή Του, καί σήμερα, εὔκολα γίνεται κατανοητή, μά, δύσκολα, ἀποδεχτή. Μπορῶ νά σᾶς ἀραδιάσω θεολογικούς τόμους, συναξάρια χιλιάδων ἁγίων γερόντων. Καί ἀκόμα ρήσεις σοφῶν, δικαίων καί ὁσίων καί πολλούς φιλοσοφικούς στοχασμούς. Ὅμως ὁ παπά Τριαντάφυλλος Ξηρός, στήν ἱλαρή ἀτμόσφαιρα τοῦ ἁγιορείτικου μοναστηριοῦ, πρό ἡμερῶν, ἀκουμπισμένος στό στασίδι τῆς ὁλονυχτίας, ἤταν στά μάτια ὅλων μας τό πιό σεβάσμιο πρόσωπο τῆς ὁμήγυρης, μετά τόν ὁσιομάρτυρα πού τιμούσαμε πανηγυρικά στήν Ἐκκλησία.

Καί θυμήθηκα τό συγκλονιστικώτερο γράμμα πού ἔχω διαβάσει ἕως τώρα, ἐκεῖνο τοῦ Σάββα  Ξηροῦ, πού ἔγραψε καί τό ἔστειλε στά μ.μ.ε μετά τήν δίκη του, Δεκέμβριος 2003.


Ἔγραφε  λοιπόν ὁ Σάββας μεταξύ τῶν ἄλλων: «Μπορῶ τώρα πού τέλειωσε ἡ δίκη νά πῶ ὅτι πονάω καί θλίβομαι γιά κάθε φόνο, γιά κάθε δάκρυ, γιά κάθε κραυγή, γιά κάθε ἀναστεναγμό πού ἔχω προκαλέσει. Ὅμως οὐδείς ἀναμάρτητος "εἰ μή ὁ Χριστός", στοῦ ὁποίου τό ἔλεος ἐλπίζω. Ἡ δημόσια διαπόμπευση, ὀ διασυρμός πού ἔγινε ἀπαιτεῖ καί δημόσια ὁμολογία μετάνοιας, ὅπως αὐτή ὁρίζεται ἀπό τό ἱερό Εὐαγγέλιο καί τό παράδειγμα τοῦ ἐσταυρωμένου ληστή. Ἁμάρτησα στόν οὐρανό, τήν γῆ καί τόν κόσμο καί ἡ ἀπέραντη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ δέν σταμάτησε νά μέ σκεπάζει. Ἐκεῖ ἀποθέτω ὅλες μου τίς ἐλπίδες »

Ἀλήθεια, ποιός στίς μέρες μας ἔχει ἀρθρώσει ποτέ τέτοιο λόγο, ὅπως τοῦ Σάββα ; 
Δόξα σοι Θεός.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου