Ἄκουσα τήν ὁμιλία τοῦ δάσκαλου καί παρά λίγο ν' ἀρχίσω νά φωνάζω σάν τό παιδάκι πού βρῆκε τόν θησαυρό ἐκεῖ πού δέν τό περίμενε... Τρόπος νά ζυγιστεῖς, νά ἀναπνεύσεις, νά ξανανοίξεις τά φτερά καί νά πετάξεις. Νά κάμεις μιά βόλτα στόν οὐρανό.
Σκεφτόμουνα τήν φτώχεια τοῦ λόγου τῶν κηρυγμάτων σέ ἀντίθεση μέ τό μεγαλεῖο τοῦ λόγου τῆς ἐμπειρίας. Δόξα σοι ὁ Θεός, δέν μᾶς ἀφήνει......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου