Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2015

Ἀγρυπνία στό ΄ξωκκλησι τῆς ἁγίας Σοφίας









Γιά τό κάθε τι - ἔτσι λογιζότανε - ἔρχεται ὁ καιρός του. Ἤτανε ἀρχή τοῦ καλοκαιριοῦ, ἐν ἔτει 1992, ὅταν ἀνοίχθηκαν τά θεμέλια· ἕνα μικρό μονόκλιτο - ἐκκλησάκι θεμελιωνόταν, χαρισμένο στή Μνήμη τῆς Σοφίας καί τῶν τριῶν κοριτσιῶν της· ...  Ἄρχιζε ἔτσι κάτι πού τόν γέμιζε ἀπό χαρά καί συγκίνηση.
Στό Μετόχι, μέσα σ' ἕνα μικρό λιόφυτο, πού ἡ ἀγαπημένη του μητέρα (ἡ ἀρχόντισσα Σοφία) πρό ἐτῶν πολλῶν τοῦ εἶχε χαρίσει, πολύ πολύ κοντά στό μικρό καί ἀγαπημένο του χωριό, τό Κεραμούτσι, ἄρχισε νά χτίζεται, νά φτιάχνεται ἕνα μικρό ἐκκλησάκι δοσμένο στήν ἁγία Σοφία καί στά τρία μικρά κορίτσια της·
Εἶχε κρυμμένο μέσα του ἕνα ὄνειρο· κάποτε, ἄν θά τό μποροῦσε, νά εἶχε, νά ἔφτιαχνε μέσα στό λιόφυτο, μέσα στό ἀμπέλι ἕνα μικρό σπιτάκι, ἕνα μικρό ξωκκλήσι γιά νά φωλιάζουν σ' αὐτά - ὅταν τήν Ἄνοιξη θά ἔρχονται- τά χελιδόνια· καί ἕνα ξύλινο βαρκάκι - Σοφία θά τό ὀνόμαζε - νά βγαίνει μαζί του στό πέλαγο ὅταν θά νυχτώνει· κεῖνα τά βράδια πού πάνω του θά φεγγοβολεῖ τό φεγγαράκι.




Ἁπό τόν πρόλογο τῆς μεταφορᾶς τοῦ συναξαρίου τῆς ἁγίας Σοφίας (τοῦ  Συμεών τοῦ Μεταφραστοῦ) στά νέα ἑλληνικά ἀπό τό κτίτορα τοῦ ἐξωκκλησίου, Φίλιππα Γιανναδάκη.








Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου