Κυριακή τῆς τυρινῆς

Μήν 'ρθεῖς σέ κρίση μετά 'μέ, δικός σου δοῦλος εἶμαι,

γιατί σάν κρίνεις ζωντανούς, ὅλοι τους φταῖχτες εἶναι.

Θλίβομαι καί λιγοψυχῶ καί δέν τό νταγιαντίζω,

ριγᾶ καί τρέμει κι ἡ καρδιά κι οὔτε τήν κουλαντρίζω.

..................................................................................

Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με τόν παραπεσόντα...

    

Νταγιαντῶ: ἀντέχω, ὑποφέρω, Κουλαντρίζω: έλέγχω, διευθύνω, έξουσιάζω
Ψαλμός 142ος στιχ. 2-4.