Φῶς ἰλαρόν...

Ἀτενίζοντας τό ἴδιο τοπίο κάθε μέρα ὥρες πολλές 
καί χρόνια περισσότερα τῆς μισῆς ζωῆς μου, 
νοιώθω πώς εἶμαι μέρος τῆς σύνθεσής του 
κι ἐκεῖνο τῆς ὕπαρξης μου ἀφοῦ μαζί μεγαλώσαμε. 
Χώρια δέν ὑπάρχουμε 
κι ἄν χωριστοῦμε θά εἴμαστε ἀλλιῶς.