+ Εἰς μνημόσυνον...

Στήν ἐκκλησία κάθε Κυριακή ἔχω παρέα τόν κ. Κανάκη. Τό μικρό του ὄνομα εἶναι Κανάκης. Ἔρχεται πρωί κι αὐτός κι ἀκοῦμε τὀν ἑξάψαλμο οἱ δυό μας. Μέ χαιρετᾶ, κάθεται δίπλα μου, καί κάθε φορά προσπαθεῖ νά φιλήσει τό χέρι μου. Παναγία καί Χριστέ μου. Προσπαθῶ καί φιλῶ πρῶτος τό δικό του. Ἔτσι Δίπλα δίπλα κάθε Κυριακή μοιάζωμε μέ ἀγαπητικούς καθώς λέει ὁ κ. Γιάννης ἕνας ἄλλος συγκάτοικος τῆς Παναγίας. Ὁ κ. Μακάκης εἶναι 94 χρονῶν κι ἔχει γυναίκα του τήν κ. Κατερίνα, ἴδιας ἡλικίας. Ἔπειδή εἶναι γριά καί δέν μπορεῖ νά 'ρχεται στήν ἐκκλησία στέλνει αὐτόν μέ τό ζόρι κι ἐκεῖνος στενοχωριέται πού τήν ἀφήνει μόνη της. Μοῦ μιλεῖ γιά τή γυναῖκα του καί τά μάτια του δακρύζουνε, πού ΄ναι ἄρρωστη καί δέν μπορεῖ καί τυραννιέται. Τέτοια ἀγάπη σέ ζευγάρια δέν ἔχω συναντήσει ἄλλη. Συγκινοῦμαι κι ἐγώ καί λέω· νά, ἀποῦ ΄ναι ἀλήθεια παράδεισος καθώς λένε ὁ γάμος κι ἔχω κι ἐγώ ἐλπίδα πώς δέν θά ξοφλήσει ἡ δική μου. Ἐχθές τοῦ φέρανε μιά σακκούλα ἀντίδωρο καί τήν κρεμάσανε στήν καρέκλα του. "Ἡ γυναίκα μου δέν τρώει πράμα ἄλλο παρά μόνο ἀντίντερο", μοῦ λέει. Ζεῖ λοιπόν ἡ κ. Κατερίνα μέ ἄρτο τοῦ Θεοῦ, τῶν Ἀγγέλων, κι εἶναι δίπλα μας κι ἐμεῖς γυρεύουμε ἀλλοῦ τούς ἁγίους. Ὅταν γνώρισα τήν κ. Κατερίνα τήν ρώτησα· "Μά τί ἔκανες στόν ἄντρα σου κ. Κατερίνα κι εἶναι ἐρωτευμένος ἀκόμα μαζί σου;". "Στή φυλακή μπῆκα γιά ‘κεῖνον", μοῦ ἀπάντησε. Κι ἄρχισε νά μοῦ διηγεῖται τήν ἱστορία τῆς ἀγάπης τους, πού ΄τανε ἐκείνη παπαδοκόρη ἀπό σόϊ καλό κι ἐκεῖνος τοῦ πεταμάτου, δεύτερος, ὡς εἶπε. Καί τόν ἐρωτεύτηκε καί τήν βάλανε στή φυλακή οἱ δικοί της νά τονέ παραιτήσει κι ἐκείνη δέν τό ἔκαμε. Αὐτόν ἤθελε ἄντρα τῆς ζωῆς της. "Γι’ αὐτό εἶναι ἐτσά" μοῦ ἔλεγε καί τρέχανε δάκρυα τά μάτια τοῦ κ. Μακάκη πού καθότανε δίπλα κι ἄκουγε τή γυναίκα του τήν Κατερίνα νά μιλεῖ γιά τόν ἔρωτά τους. Δόξα σοι ὁ Θεός.

    *  Ἡ κ. Κατερίνα κοιμήθηκε πρώτη καί ἀκολούθησε ὁ κ. Μακάκης

  **  Ἡμερολογιακή ἀντιγραφή Δευτέρας 12 Δεκεμβρίου 2011, ἁγίου Σπυρίδωνα.

***  Φωτογραφία, τό βιβλίο τῆς Βασιλικῆς Νευροκοπλῆ