Μέ ἀκούεις· τό νιώθω ὡς αὔρα γαλήνης. Εἶσαι Ἐσύ, στήν ἔκπαγλη ὡραιότητα τοῦ Θείου, στῆς Παναγίας Τριάδος τήν ἀκεραιότητα. Ὑψώνω τά μάτια - βυθίζομαι στό γαλάζιο. Κοιτάζω τώρα τίς κορυφές· Τό πράσινο - γκρίζο τῆς ὑψηλόκορμης λεύκας. Καί στό μέσον ὑψώνεται ἀγέρινος καί ντελικάτος ὁ τροῦλος τοῦ ναοῦ· πού θά στεγάσει τούς ἀλάλητους στεναγμούς, τά δάκρυα καί τόν πόνο. Ἡ πορεία τοῦ Σταυροῦ. (12.7.2003)
ΠΡΟΣ ΕΜΑΥΤΗΝ ΣΤΟΧΑΖΟΜΕΝΗ
Σημειώσεις μιᾶς μοναχῆς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου