Εἶχε κρυμμένο μέσα του τό ὄνειρο· κάποτε, ἄν θά τό μποροῦσε, νά εἶχε, νά ἔφτιαχνε μέσα στό λιόφυτο, μέσα στό ἀμπέλι ἕνα μικρό σπίτι, ἕνα μικρό ξωκκλήσι γιά νά φωλιάζουν σ' αὐτά - ὅταν τήν ἄνοιξη θά ἔρχονται - τά χελιδόνια· καί ἕνα ξύλινο βαρκάκι - Σοφία θά τό ὀνόμαζε - νά βγαίνει μαζί του στό πέλαγο ὅταν νυχτώνει· κεῖνα τά βράδια πού πάνω του θά φεγγοβολεῖ τό φεγγαράκι.
(Φίλιππος Γιανναδάκης)
Εἰς μνήμην Νικολάου Γιανναδάκη καί τῆς μητρός τους Σοφίας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου