Ὁ κασίγνητος Γιώργης Σιδερῆς...

Γοῦβες 1996

 

 

Χείμμαρος ἡ ἀγάπη τοῦ κασίγνητου Γιώργη Σιδερῆ,

κατακλυσμός καί σέ πνίγει καί ποιός ν' ἀντισταθεῖ.

Κάθε μέρα μοῦ διαβάζει στίχους ἀπό τήν Καινή Διαθήκη, 

καί μοῦ ταιριάζει  τραγούδια καί ποιήματα

καί μοῦ τά λέει στό τηλέφωνο 

κι ἐγώ τά γράφω ὡς τ' ἀκούω  

γιατί θαρρῶ πώς εἶναι ἄδικο νά χαθοῦν.

Τῆς Παναγιᾶς μοῦ εἶπε· 

Κασίγνητε παλιέ,

Λίγο ΄ναι πολιέ

Αἱ θρίξ τῆς κεφαλῆς σου

Νάπτη ἐσύ τοῦ ναπτικοῦ

Δῶσε κι ἐμένα τοῦ παλιοῦ

Κοκά ἀπό τήν ἔπαυλήν σου

Κι ἕν πρόσθιον κι ἕν ὕπτιον

Γιά τή γλυκειά πατρίς σου

 

Ἀγαπητέ κασίγνητε

Θέ νάρθει ἐκείνη ἡ ὥρα

Δέν θά ΄ναι καλοκαίρι πιά

ἄδειο σακκί, ἄδειο ράσο

ἀγαπημένε μου ἀδερφέ

στά τζάμια μας τό χιόνι

θά λιώνει βασανιστικά

σά λασπωμένο γράσο.

Φωτοφραφίες τοῦ συντέκνου μου Μάριου