Θυμᾶμαι τό προηγούμενο λεπτό

Μένω στή μέση

Θυμᾶμαι καί τό ἑπόμενο κι ἄς μήν τόχω ζήσει

Αὐτός εἶναι ὁ χρόνος μου

Ὀδοντωτός σπαραγμένος, ὄχι σπαρακτικός.

Τότε γιατί λέω μεμνημένοι τοίνυν κ.λ.π

Τότε γιατί θάλασσες πού δέν ἀντίκρυσα ποτέ

Μέ πνίγουν μέσα σ' ἀνήκουστους στροβίλους

Καί σ' ἀνεκλάλητες σπηλιές.

Γιατί ἀκούω τούς φίλους μου ζῶντες καί τεθνεῶτες

Νά χτυποῦν τά πλακόστρωτα στίς  μακρινές τίς γειτονιές

Φωνάζοντας ψηλά πρός τά μπεντένια "ἀνέστη".

Γιατί ξεκλειδώνουν οἱ πόρτες τά βράδυα σάν κλαγγές

Γιατί λέω μεμνημένοι τοίνυν κ.λ.π

 Ὁ χρόνος μου εἶναι τό προηγούμενο λεπτό καί τό ἑπόμενο

κι ἐγώ στή μέση ξέφτι τῆς γλώσσας μου

καί τῆς ποθεινῆς πατρίδας.

Γ. Σιδερῆς