 |
| Ἁγία Φωτεινή, Ἀβδοῦ |
Τῇ Δ' τοῦ μηνός Μαΐου μνήμη τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Πελαγίας, (3ος αἰών).
Βοὸς τὸ χαλκούργημα πῦρ φανὲν φλέγον,
Βληθεῖσαν ἔνδον τὴν Πελαγίαν φλέγει.
Ἀμφὶ τετάρτῃ Πελαγίη καύθη βοῒ χαλκῷ.
Στίς φλόγες, ἀφοῦ πύρωσε τό χάλκινο τό βόδι,
μέσα του ὡς τήν πέταξαν τήν Πελαγία φλέγει.
Σέ χάλκινο ἐκάηκε ἡ Πελαγία βόδι
τετάρτη μέρα τοῦ Μαγιοῦ.
Τῇ Γ' τοῦ μηνός Μαΐου μνήμη τῶν Ἁγ.
Μαρτύρων Τιμοθέου
καὶ Μαύρας.
Ἥπλωσε Χριστὸς χεῖρας ἐν Σταυρῷ πάλαι,
Ἥπλωσε καὶ νῦν Μαύρα σὺν Τιμοθέῳ.
Σταυρῷ Τιμόθεος τριτάτῃ τανύθη ἅμα Μαύρᾳ.
Παλιά τά
χέρια ὁ Χριστός τ΄ ἅπλωσε σταυρωμένος,
κι ἡ Μαύρα κι ὁ Τιμόθεος τά ΄χουνε τώρα ἁπλώσει.
Μαζί μέ τόν Τιμόθεο κι ἡ Μαύρα ἐσταυρώθη
τήν τρίτη μέρα τοῦ Μαγιοῦ.
Τῇ Β' τοῦ αὐτοῦ μηνός (Μαΐου), μνήμη τῆς ἀνακομιδῆς
τοῦ λειψάνου
τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Ἀθανασίου
τοῦ Μεγάλου,
Ἀρχιεπισκόπου Ἀλεξανδρείας.
Ἀθανάσιε, ποῦ κομίζῃ; μὴ πάλιν
Καὶ νεκρὸν ἐξόριστον ἐκπέμπουσί σε;
Δευτερίῃ νέκυς Ἀθανασίου ἐξέδυ τύμβου.
Μεγάλε Ἀθανάσιε, πάλι ποῦ θά σέ πᾶνε ;
μήπως σέ
στέλνουν καί νεκρό πάλι σέ ἐξορία ;
Τό πτῶμα τ’ Ἀθανάσιου
βγῆκε ἀπό τό μνῆμα
στίς δυό τοῦ
μήνα τοῦ Μαγιοῦ.
Τῇ 1 Μαΐου μνήμη τῆς Ἁγίας ἐνδόξου Νεομάρτυρος Μαρίας, τῆς ἐπονομαζομένης
Μεθυποπούλας, τῆς ἐκ Φουρνῆς τοῦ Μεραμβέλλου τῆς Κρήτης ὁρμωμένης
καί ἐν αὐτῇ ἀθλησάσης ἐν ἔτει 1826.
Θήρατρα
ἔρωτος ἔφυγες ἀπίστου
Ἔρωτι
Μαρία τετρωμένη θείῳ.
Ἀπό τά βρόχια ἔρωτα ξέφυγες τοῦ ἀπίστου,
ἀπό τόν θεῖο ἔρωτα Μαρία πληγωμένη.
Ἕτερον
Κάλλος ποθοῦσα κατιδεῖν
τοῦ Νυμφίου,
Σώματος κάλλους ἠλόγησας
Μαρία.
Μαρία πρώτῃ πτηνόν
καθάπερ Χριστοῦ ἐβλήθη.
Μέ πόθο θέλοντας νά ἰδεῖς τό κάλλος τοῦ νυμφίου,
Μαρία δέν ἐλόγιασες τοῦ σώματος τό κάλλος.
Σάν τό πουλάκι τοῦ Χριστοῦ κτυπήθηκε ἡ
Μαρία,
πρώτη τοῦ μήνα τοῦ Μαγιοῦ.
Τῇ ΙΑ' Ἀπριλίου μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος
Ἀντίπα, Ἐπισκόπου Περγάμου, (1ος αἰών).
Ταύρῳ παλαίεις καλλιμάρτυς Ἀντίπα,
Ὃς σε φλογίζειν, οὐ κερατίζειν ἔχει.
Χάλκεον ἑνδεκάτῃ βληθεὶς φλέγῃ, Ἀντίπα, εἰς βοῦν.
Ἄντύπα,
μάρτυς ὄμορφε, μέ ταῦρο 'σύ παλεύεις,
δέν σέ τρυπᾶ
μέ κέρατα, μ’ αὐτός σέ κατακαίει.
Ἀφοῦ σέ βόδι
χάλκινο σέ ρίξανε Ἀντύπα,
σέ πυρωμένο,
φλέγεσαι στίς ἔνδεκα τοῦ μήνα.
 |
| Μ. Ἀπεζανῶν, ἐχθές. |
Τῇ Ζ' τοῦ Ἀπριλίου, μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Καλλιωπίου, (4ος )
Καλλιώπιος ἔμπαλιν παγεὶς ξύλῳ,
Τὸν ὀρθίως παγέντα δοξάζει Λόγον.
Ζωὴν Καλλιώπιος ἀγήρω ἑβδόμῃ εὗρεν.
Στό ξύλο ὁ Καλλιώπιος στά κάτω καρφωμένος,
τόν Λόγο πού καρφώθηκε στά ὄρθια δοξάζει.
Βρῆκε ὁ Καλλιώπιος ζωή μέ δίχως γήρας,
τήν ἕβδομη (τοῦ Ἀπριλιοῦ).
Τῇ ΣΤ' Ἀπριλίου οἱ Ἅγιοι δύω Μάρτυρες οἱ ἐν Ἀσκάλωνι,
ἐν τῇ γῇ ἄχρι τῆς ὀσφύος χωσθέντες,
τελειοῦνται.
Ἀνηρότως σοι γῆ φύει καρπόν, Λόγε.
Ὁ καρπὸς ἄνδρες, ἄχρις ὀσφύος, δύο.
Ἄσκαφτη γῆ Λόγε γιά ΄σέ βγάνει καρπό, βλαστίζει,
κι εἶναι δυό ἄνδρες ὁ
καρπός, ὡς τά πλευρά χωσμένοι.
 |
| Ἅγιος Γεώργιος, Μάλες Ἱεραπέτρας |
Τῇ Ε' Απριλίου μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Κλαυδίου,
Διοδώρου, Οὐΐκτωρος Οὐϊκτωρίνου, Παππίου,
Σεραπίωνος καὶ Νικηφόρου.
Σπεύδεις ὀκλάζων, Κλαύδιε, πρὸς γόνυ,
Τομῇ κεφαλῆς, πρὸς Θεοῦ δραμεῖν γόνυ.
Πέμπτῃ Κλαυδίου κεφαλὴν τάμε χεὶρ φονόεσσα.
γιά νά σφαχτεῖς, στά γόνατα νά τρέξεις τοῦ Θεοῦ (σου).
Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Θέρμος πυρί τελειοῦται.
Θέρμην ἔρωτος ἐνθέου Θέρμος φέρων,
Θέρμην πυρὸς φλέγοντος ὡς ψύξιν κρίνει.
δροσιά νομίζει τῆς φωτιᾶς τή
θέρμη πού
τόν καίει.
Τῇ Δ' Ἀπριλίου μηνός μνήμη τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Φερφούθης,
καί τῆς αὐταδέλφου αὐτῆς, καί τῆς ταύτης παιδίσκης, (4ος αἰών).
Ἔχεις δέ
προσθεῖσάν με διττήν Φερφούθαν.
Ἐσύ Χριστέ μέ φύσεις δυό, μέ φύση μιά μέ πλάθεις,
ὅμως σάν μέ πριόνησαν, διπλή
΄χεις τήν Φερφούθαν.
Τῇ Γ' Ἀπριλίου μνήμη τοῦ Ὁσίου
Πατρὸς ἡμῶν Νικήτα τοῦ Ὁμολογητοῦ,
Ἡγουμένου τῆς Μονῆς τοῦ Μηδικίου, (8ος αἰών).
Ῥυσθείς βίου
Νικήτας, ὡς στρουθός πάγης,
Πτεροῖς
νοητοῖς ἵπταται πρός τόν πόλον.
Νικήταν
καλέουσι τρίτη ἐπί δῶμα θεοῖο.
Ἀπό τά
βρόχια ὡς πουλί τοῦ βίου ὁ Νικήτας
σωθείς, μέ
νοερά φτερά πετᾶ πρός τά οὐράνια.
Καλοῦν στό δῶμα τοῦ Θεοῦ τήν τρίτη τόν Νικήτα.
 |
| Λάκκος Πανανείου |
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Κυριακῇ πέμπτῃ τῶν Νηστειῶν,
διετάχθημεν μνήμην ποιεῖσθαι
τῆς
Ὁσίας Μητρὸς ἡμῶν Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας.
Ἀπῆρε πνεῦμα, σάρξ ἀπερρύει πάλαι,
Τόν ὄστινον, κρύπτε νεκρόν Μαρίας.
Φεύγει ἡ ψυχή, μά πιό παλιά εἶχε κι ἡ σάρκα φύγει.
Γῆ τό νεκρό, τ’ ὀστέϊνο, κρῦψε το τῆς Μαρίας.
