Εἶναι ἔντεκα χρονῶν, κόρη φίλων μου, ἡ Χριστίνα. Τούς συνάντησα σε γιορτή. Κι ἤτανε τοσο καθαρά τα μάτια τῆς Χριστίνας , που ἀναρρωτιόμουνα πῶς να θωρεῖ τον κόσμο. Την ρώτησα, μά δεν μίλησε. Φεύγοντας ἦρθε και μοὔδωσε ἕνα τριαντάφυλλο λέγοντας μου χαμογελώντας. " Ἔτσι τον βλέπω τον κόσμο κ. Γιάννη" . Την παρακάλεσα ἄν μπορεῖ να μοῦ το γράψει. Ἔστειλε το γράμμα τίς γιορτές . Και θυμήθηκα την θωριά τοῦ κόσμου την δική μου, τα λόγια τοῦ Κυρίου μας "ἐαν μή στραφῆτε και γένησθε ὡς τα παιδία, οὐ μή εἰσέλθητε εἰς την βασιλείαν τῶν οὐρανῶν" . Εὐλογημένη Χριστίνα.