1. Τόν Κύριο εὐλόγησε, ψυχή μου, τόν Θεό σου.

Θεός μου εἶσαι Κύριε, στά ὕψη δοξασμένος,

ὁλόλαμπρος, ὁλόφωτος, μ’ εὐπρέπεια ντυμένος.

2. Ντύνεται φῶς, ὁ Κύριος, κι’ ἀστράφτει ἡ θωριά του,   

κόβει καί ράβει οὐρανό, καί κάνει φορεσιά του.

3. Τά οὐράνια παλάτια του, μές στό νερό τά στέκει,

καβαλικεύγει ἀνέφαλα, κι’ ὅταν τό θέλει φεύγει.

Φτεροῦγες ἔχει τσ’ ἄνεμους, στά ὕψη νά διαβαίνει
   
                       Ψαλμός 103, 1,2,3


Σἠμερα το πρωί ἔτσι ἦταν ἀπέναντι στον Στρούμπουλα.
Καί την κτίση, δέν  τήν ποχορταίνω να την θωρῶ.....