+Πέμπτη Β' Νηστειῶν

Ἴμβρος 2009

                       Ψ Α Λ Μ Ο Σ  48^ος

Στόν πρωτοψάλτη. Ψαλμός γιά τήν συγγένεια τοῦ Κορέ.

Ἀκοῦστε ἐτοῦτα οἱ λαοί, τά ἔθνη του γροικεῖστε,

καλά νά τά ἀκούσετε, ἐσεῖς στήν γῆ πού ζεῖτε.

3. Ὅλοι οἱ θνητοί ἀκοῦστε τα, ὅπου καί νά βρεθεῖτε,

πλοῦσοι, φτωχοί ἀκοῦστε τα, τ' αὐτιά σας ὅλοι ἀνοῖξτε,.

4. Λόγους θά πεῖ στόμα μου, σοφά θά σᾶς μιλήσω,

τήν κάθε σκέψη τῆς καρδιᾶς, μέ σύνεση θ' ἀφήσω·

5. Τ’ αὐτί μου στίς παραβολές, καλά θά τό ἀνοίξω,

μέ τό ψαλτήρι πού κρατῶ, τό αἴνιγμα θά λύσω.

6. Τἄχα γιατί νά φοβηθῶ, τήν πονηρή τήν μέρα ;

ἅμα μέ ζώνει τ' ἄνομο, καί μ' ἀκλουθᾶ στήν φτέρνα.

7. Ἐκεῖνοι πού τά θάρρη τους, τἄχουν στήν δύναμή τους

καυχιοῦνται γιά τά πλούτη τους, μά καί τήν μπόρεσή τους,

8. μπάς κι’ ἀδερφός ἤ ἄνθρωπος, μπορεῖ νά τόν λυτρώσει ;

στήν γῆ φλουρί δέν βρίσκεται, νά δώσει νά γλυτώσει.

9. Τιμή δέν ἔχει ἡ ψυχή, νά πάει νά πληρώσει.

οἱ κόποι ὅλοι μιᾶς ζωῆς, δέν φτάνουν νά τήν σώσει,

10. ὅτι δουλειά καί νἄκανε, κι' ὅσους αἰῶνες ζήσει·

δέν θά μπορέσει τήν φθορά, νά μήν τηνέ γνωρίσει,

11. ἀφοῦ θωρεῖ τόν θάνατο, πώς καί σοφούς θερίζει.

Τό ἴδιο καί οἱ ἄφρονες, ὅλοι τους θά χαθοῦνε,

τόν πλοῦτο ἀποῦ μαζώξανε, ξένοι θά τόν χαροῦνε.

12. Οἱ τάφοι τους θά γίνουνε, σπίτια τους νά ξωμένουν,

σκηνές τους θἄναι αἰώνια, κι' ὁπίσω δέν γιαγιέρνουν.

στήν γῆ τους πού τούς θάψανε, τό λάκκο θά χατέχουν.

13. Ὁ ἄνθρωπος δέν ἔνοιωσε, τιμή πώς τοὖχε δώσει.

καί διάλεξε τ' ἀνόητα, τά κτήνη κι' ὡμοιώθει.

14.  Αὐτόν τόν δρόμο ἀκλουθεῖ, ὅποιου ὁ νοῦς σαλέψει,

ἀποῦ θαρρεῖ τόν λόγο του, σωστό νά τόν πιστέψει.

                                  Διάψαλμα

15. Ὠσάν τ' ἀρνιά πηγαίνανε, κι’ ἐμπαίνανε  στόν ἄδη,

κι’ εἶχαν  βοσκό τόν θάνατο, κι' ἐλάλιε τους κουράδι·

ἐνῶ νωρίς, ἀπ' τό πρωί, εὐθεῖς θά κυβερνοῦνε,

γιατί τά πλούτη τῆς ζωῆς, στόν ἄδη δέν περνοῦνε,

ἡ δόξα τους τήν ἔχασαν, στά τάρταρα πού ζοῦνε.

16. Ἐμένα ὅμως ὁ Θεός, θά μέ ξελευθερώσει,

τοῦ χάρου ὅλα τά σκοινιά, θά λύσει νά μέ σώσει.

                                    Διάψαλμα

17. Ἅμα πλουταίνει ὁ ἄνθρωπος, νά μήν τονέ φοβᾶσαι,

ἤ σάν πληθαίνει ἡ δόξα του, κι' ἀπό πολλούς τιμᾶται·

18. Πράμα δέν παίρνει ἀπ’ τήν ζωή, τήν ὦρα πού ποθαίνει,

οὔτε  κι’ ἡ δόξα τ’ ἀκλουθᾶ, ἐκεῖ πού κατεβαίνει.

19. Ἐδῶ στήν γῆ καλοπερνᾶ, ὁ κόσμος τόν θαυμάζει·

κι’ ὅταν ἐσύ τόν ἐπαινεῖς, κι’ ἐκεῖνος σέ δοξάζει.

20. Στόν ἅδη πού θά πεταχτεῖ, κύρη θά βρεῖ καί μάνα,

 μά φῶς, ποτέ του δέν θά δεῖ, ἀγγέλου μιά δροσάδα.

 21. Ὁ ἄνθρωπος δέν ἔνοιωσε, τιμή πώς τοὖχε δώσει,

 τσ' ἀνόητους τούς γαϊδάρους, διάλεξε κι’ ὡμοιώθει.

Ἴμβρος 2009, Ἀγρίδια

Κατά τήν καθιερωμένη ἐκκλησιαστική τάξη  τό Ψαλτήριο πρέπει νά διαβάζεται κανονικά ὁλόκληρο μία φορά τήν ἑβδομάδα, ἀπό τρία καθίσματα περίπου τήν ἡμέρα. Τήν δέ Μεγάλη Τεσσαρακοστή δυό φορές τήν ἑβδομάδα. Σέ κάθε άκολουθία ὑπάρχουν ἀναγνώσματα τοῦ ψαλτηρίου. Περισσότερα ὑπάρχουν τήν περιόδο τῆς Σαρακοστῆς. Καθημερινά, ἐκτός Σαββάτου καί Κυριακῆς, στίς ἀκολουθίες τῶν  ὡρῶν, ὑπάρχουν σχεδόν οἱ πλεῖστοι τῶν ψαλμῶν. Στήν προηγιασμένη γίνεται ἀνάγνωση ὁλοκλήρου τοῦ 18ου Καθίσματος '(Ἀναβαθμοί).