Εἰς μνημόσυνον.....

Ὁ προπαπποῦς Μιχάλης καί γιός του ὁ Γιάννης δεξιά μέ τήν γυναῖκα του

Τά Τρυπητά εἶναι οἰκισμός, μετόχι μᾶλλον, τῶν Σταυρακάκηδων. Βορεινά τῆς Μ. τῶν Ἀπεζανῶν. Τέσσαρα πέντε σπίτια, ὄχι παραπάνω.  Ὁ προπαπποῦς Σταυρακάκης,  Ἀνωγειανός, βοσκός. ἀντάρτης. 
Ὁ γιός του ὁ Γιάννης ἐκοιμήθει προχθές, 94 ἐτῶν, συνεχιστής τῆς παράδοσης. Στήν Ἀλβανία πολεμιστής,  ἀντάρτης στήν κατοχή, καί πιό ὕστερα στόν ἐμφύλιο φαντάρος. Τιμές καί χαρτιά καί διπλώματα τοῦ δώσανε πολλά, ἀλλά ποτές δέν καταδέχτηκε νά τά πάρει.  Ἐκεῖ στήν ἐρημιά  μεγάλωσε μέ τήν γυναῖκα του δυό γιούς καί τήν κόρη τους. Τά σπούδασε καί τά τρία. Ὁ Μιχάλης εἶναι ὁ πρῶτος, φίλος μου ἀπό τήν νιότη.

Πρωτοκοιμήθηκε ἡ γυναῖκα του. Περνᾶνε τά δέκα χρόνια. Δυό τρεῖς ὦρες πρίν τήν ἐξόδιο, ἀνοίξανε τὀν τάφο της. Καί  εὐωδίασε ὁ τόπος. Χριστός Ἀνέστη.

Ὁ μπαρμαγιάνης  ψυχοραγοῦσε καί τήν ὦρα ἐκείνη σταμάτησε  τό ρολόϊ τῆς κουζίνας Τά πάντα συνέπασχον. καθώς λέει ὁ ψαλμωδός. Ψέλισε δυό φορές, Θεέ μου, Θεέ μου καί ἄφησε τόν κόσμο ἐτοῦτο νά συναντήσει τούς ἄλλους πού τόν περίμεναν. Ρίγησα στήν θέα τοῦ λειψάνου.  Δέν ἔμοιαζε μ' ἐμᾶς τούς ἀποδέλοιπους. Εἶχε κάτι θεϊκό, δέν ξέρω τί, ὁ ὕστερος τῶν ἀνταρτῶν.

Ὅλα στήν συνέχεια ἤτανε δοξολογία. Καί παίξανε μπαλωτιές, πολλές, σάν νἄτανε ὁ γάμος του.

Στόν τάφο τῆς γυναῖκας του, στὀν δικὀ του δηλαδή, εἶχε ἐκεῖνος γράψει. Κορφή δέν ὑπάρχει. Ὑπάρχει ἀνήφορος.

Μιά στάλα λύπης πού ἔφταξε στήν καρδιά του τήν ἔσβυσαν τά παιδόγγονά του πού τά ἔβλεπα νά τοῦ μοιάζουνε.

Εὐλογημένη γῆς πού βγάνεις τέτοιους ἀνθρώπους. Δόξα σοι ὁ Θεός.

Αἰώνία ἡ μνήμη σου καπετάν Γιάννη.