Ἡράκλειτος
Ποῦ ἡ ζωή καί ποῦ ἡ ἀπουσία;
Ποῦ ἡ φυλακή καί πού ὁ ἔγκλειστος;
Ποῦ ὁ θύτης ποῦ τό θῦμα;
Γιέ τοῦ νεροῦ καί τῆς φωτιᾶς
πού σ' ὁδηγεῖ ὁ κεραυνός,
πᾶρε τή λύρα καί πυρπόλησέ μας
ἐμᾶς πού πιθηκίζουμε τόν ἄνθρωπο.
Δεῖξε κι ὀνόμασε ξανά τά πράγματα.
Γιατί μόνον ἐσύ μπορεῖς
νά διώξεις τήν ὀλέθρια στάχτη
πού συσσωρεύτηκε στά μάτια μας,
ἐσύ ὁ αἰνιγματικός
ὁ πάναγνος καί λυπημένος
πού τίς φτεροῦγες σου τίς πλήγωσαν
ἀνίδεοι καί παιδιά,
Κύριε τῆς θλίψης καί τῆς λύτρωσης,
βοήθα κι ἐμᾶς τούς βυθισμένους
τούς ξεκομμένους ἀπό τά μεγάλα σχέδια,
ἐμᾶς πού ἀπ' ἔξω τό νερό μᾶς πνίγει
ἐνῶ τά σπλάχνα μας τά κατακαίει
θανάσιμη φωτιἀ.
Τάσος Φάλκος Ἀρβανιτάκης
Ἡράκλειτος, ἅπαντα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου