Σάββατο 27 Αυγούστου 2016
Κυριακή 13 Μαρτίου 2016
Κυριακή τῆς τυρινῆς
Μήν 'ρθεῖς σέ κρίση μετά 'μέ, δικός σου δοῦλος εἶμαι,
γιατί σάν
κρίνεις ζωντανούς, ὅλοι τους φταῖχτες εἶναι.
Θλίβομαι καί
λιγοψυχῶ καί δέν τό νταγιαντίζω,
ριγᾶ καί
τρέμει κι ἡ καρδιά κι οὔτε τήν κουλαντρίζω.
..................................................................................
Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με τόν παραπεσόντα...
Νταγιαντῶ: ἀντέχω, ὑποφέρω, Κουλαντρίζω: έλέγχω, διευθύνω, έξουσιάζω
Ψαλμός 142ος στιχ. 2-4.
Σάββατο 9 Ιανουαρίου 2016
Ἔφοδος στόν οὐρανό.....
ΠΕΡΙ ΑΝΑΚΑΤΑΛΗΨΗΣ "Ἄν δέν μποροῦμε νά ὑποτάξουμε τό Ἐγώ μας, νά συνθέσουμε καί νά συνεννοηθοῦμε μεταξύ μας, ἐμεῖς πού ἔχουμε τήν μεγαλύτερη πολιτική συγγένεια ἀπόψεων, τότε πῶς περιμένουμε νά συνεννοηθοῦμε μέ τήν ὑπόλοιπη κοινωνία γιά νά ὀργανώσουμε τήν ἔφοδο στόν οὐρανό ; "
http://www.provo.gr/vila2013/ (ἱστοσελίδα ἀναρχικῶν, σημερινή ἀνάρτηση)
.....................................................................................................
Καί θυμήθηκα τόν Παντοκράτορα τοῦ φίλου μου τοῦ Βασίλη.
Πάντα ὑπάρχει μαγιά γιά ἁγίους.
Δόξα σοι ὁ Θεός.
Καλό χρόνο.
Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2015
Τ' ἀνείπωτο..
Τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν δικαιοσύνη σου,
ὅλην τήν ἡμέραν τήν σωτηρίαν σου.
Ὅτι οὔκ ἔγνων γραμματείας.
Ψαλμός 70,15
Κριτής πώς εἶσαι δίκαιος θά πῶ νά σέ δοξάσω,
παντοτινός σωτήρας μου·
πώς νά τό περιγράψω!
πού γράμματα δέν ἔμαθα,
ποτές, γιά νά τό γράψω.
Μεταγραφή
Στό ΄πα καί στό ξαναλέω μή μοῦ γράφεις γράμματα,
γιατί γράμματα
δέν ξέρω καί μέ πιάνουν κλάματα.
Δημοτικό
Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2015
Μεταγραφές Ψαλτηρίου.....
Στόν τόν πρωτοψάλτη, τόν Ἰεδουθούν. Ψαλμός τοῦ Δαβίδ
Εἶπα· Θεέ μου, στήν
ζωή, τό στόμα θά σφαλίξω,
θά
'χω δετή τήν γλῶσσα μου νά μήν παραστρατήσω·
μέ
χαλινάρι θά κρατῶ τό στόμα μου κλεισμένο
ἄν
μ' ἀκλουθεῖ ἁμαρτωλός, νά μένει βουβαμένο.
3. Ὡσάν τήν γρά κουφάθηκα, σκυφτός ἐπροπατοῦσα,
κι ὅποτε
ἤλεγα καλό καλιά 'χα νά σωποῦσα,
μά, ὁ πόνος
μου μεγάλωνε τσ' ἀνόμους πού θωροῦσα.
4. Βαθειά, τά
φυλλοκάρδια μου, ἐπύρωναν ἐντός μου,
σάν τήν φωτιά
μ’ ἐκέντανε κι ὁ κάθε λογισμός μου.
Ἡ γλώσσα μου ἐλύθηκε
κι ἐφώνιαξά του κι εἶπα·
5. Νά μοῦ
γνωρίσεις, Κύριε, τόν κόσμο πῶς θ' ἀφήσω
πόσος καιρός
μ' ἀπόμεινε ἀκόμη γιά νά ζήσω,
θέλω νά ξέρω
πού 'στερῶ πρίχου νά τελευτήσω.
6. Ξάνοιξε πώς
στά δάχτυλα οἱ μέρες μου μετριοῦνται,
ὀμπρός σου νοιώθω
τίποτα, ἕνα μηδέν λογιοῦμαι·
μάταιη εἶναι ἡ ζωή, τά πάντα ματαιότης.
Διάψαλμα
7. Σάν μιά εἰκόνα
πού τό φῶς κι ὁ χρόνος τηνέ σβύνει,
ἐτσά
διαβαίνει ὁ ἄνθρωπος κι ὅτι ποθεῖ τ' ἀφήνει.
Μάταια ἀπελπίζεται,
ἄδικα καί φροντίζει·
πλούτη μαζώνει καί φλουριά μ' ἄλλος τοῦ τά σκορπίζει.
8. Τί ν' ἀνιμένω
στήν ζωή ; δέν εἶσαι ὁ Κύριός μου ;
σ' ἐσένα ἐλπίζει,
γιά ΄σέ ζεῖ, στή γῆ ὁ ἀπατός μου.
9. Ἀπ΄ ὅλες τσ' ἁμαρτίες μου, Κύριε, λύτρωσέ με,
ρεζίλι, Θέ μου, τῶν σκυλιῶν, στ' ἄφρονες ἤκαμές με.
10. Κουφάθηκα καί δέν γροικῶ, τό στόμα δέν τ΄ ἀνοίγω,
ἐσύ, Θεέ μου,
τό ΄θελες καί μισερός θά γίνω.
11. Διῶξε ἀπό ΄μέ τά βάσανα γιατί τόν κόσμο χάνω·
κι εἶναι βαρειά ἡ χέρα σου καί πάω νά ΄ποθάνω.
12. Τά κρίματά μας φταίουνε γι' αὐτό καί μᾶς παιδεύγεις,
μ' ἀράχνης μοιάζωμε φαντό σάν θές πού τό ξεφαίνεις·
δίχως ἐσένα
μάταια, στόν κόσμο ὅλα εἶναι.
Διάψαλμα
13. Τήν προσευχή μου ἄκουσε, τά παρακαλητά μου,
μή κάνεις πώς
δέν μέ γροικᾶς, μά δές τά δάκρυά μου,
γιατί ἐγώ
΄μαι πρόσφυγας, φαμέγιος τ' ὁρισμοῦ σου
κι ὅπως καί τούς
γονέους μου, ὁ ξένος τοῦ σπιτιοῦ σου.
14. Ἀσε με νά ξεκουραστῶ, νά ζήσω δίχως πόνο,
πρίν νά χαθῶ παντοτινά καί δέν χαρῶ τόν κόσμο.
14. Ἀσε με νά ξεκουραστῶ, νά ζήσω δίχως πόνο,
πρίν νά χαθῶ παντοτινά καί δέν χαρῶ τόν κόσμο.
Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2015
Ἀγρυπνία στό ΄ξωκκλησι τῆς ἁγίας Σοφίας
Γιά τό κάθε τι - ἔτσι λογιζότανε - ἔρχεται ὁ καιρός του. Ἤτανε ἀρχή τοῦ καλοκαιριοῦ, ἐν ἔτει 1992, ὅταν
ἀνοίχθηκαν τά θεμέλια· ἕνα μικρό μονόκλιτο - ἐκκλησάκι θεμελιωνόταν, χαρισμένο
στή Μνήμη τῆς Σοφίας καί τῶν τριῶν κοριτσιῶν της· ... Ἄρχιζε ἔτσι κάτι πού τόν γέμιζε ἀπό χαρά καί
συγκίνηση.
Στό Μετόχι, μέσα
σ' ἕνα μικρό λιόφυτο, πού ἡ ἀγαπημένη του μητέρα (ἡ ἀρχόντισσα Σοφία) πρό ἐτῶν πολλῶν
τοῦ εἶχε χαρίσει, πολύ πολύ κοντά στό μικρό καί ἀγαπημένο του χωριό, τό
Κεραμούτσι, ἄρχισε νά χτίζεται, νά φτιάχνεται ἕνα μικρό ἐκκλησάκι δοσμένο στήν ἁγία
Σοφία καί στά τρία μικρά κορίτσια της·
Εἶχε κρυμμένο
μέσα του ἕνα ὄνειρο· κάποτε, ἄν θά τό μποροῦσε, νά εἶχε, νά ἔφτιαχνε μέσα στό
λιόφυτο, μέσα στό ἀμπέλι ἕνα μικρό σπιτάκι, ἕνα μικρό ξωκκλήσι γιά νά φωλιάζουν
σ' αὐτά - ὅταν τήν Ἄνοιξη θά ἔρχονται- τά χελιδόνια· καί ἕνα ξύλινο βαρκάκι - Σοφία
θά τό ὀνόμαζε - νά βγαίνει μαζί του στό πέλαγο ὅταν θά νυχτώνει· κεῖνα τά
βράδια πού πάνω του θά φεγγοβολεῖ τό φεγγαράκι.
Ἁπό τόν πρόλογο τῆς
μεταφορᾶς τοῦ συναξαρίου τῆς ἁγίας Σοφίας (τοῦ
Συμεών τοῦ Μεταφραστοῦ) στά νέα ἑλληνικά ἀπό τό κτίτορα τοῦ ἐξωκκλησίου,
Φίλιππα Γιανναδάκη.
Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2015
Κόφινας, Ὕψωσις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ....
Μέσον τῆς γῆς ὁ Κύριος,
καὶ Θεὸς σωτηρίαν,
διὰ Σταυροῦ εἰργάσατο,
σαρκωθεὶς ἑκουσίως,
εἰς ἀνακαίνισιν κόσμου·
τάφῳ κατατεθεὶς δέ,
τριήμερος ἐγήγερται,
καὶ ζωῆς ἀρραβῶνα,
τὴν ἑαυτοῦ,
προδεικνύει ἔγερσιν.*
* Ἐξαποστειλάριον παραμονῆς τῆς Ὑψώσεως...
Πολλές φορές σκέφτομαι ἄν εἶναι ἀλήθεια ὅσα ζῶ.
Θαρρῶ πώς κρατῶ τή φωτογραφική μου μηχανή
νά πολεμῶ τήν ὁλιγοπιστία μου.
Χρόνους πολλούς.....
Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2015
Σπήλαιο Ἁγίας Φωτεινῆς, ἀπόδοση τοῦ Γεννεσίου τῆς Θεοτόκου..
Μπαίνοντας
στό σπήλαιο, ἀκροβατεῖς
Τό
σκότος τέλειο
Θαρρεῖς
καί εἰσέρχεσαι στά ἄδυτα· τοῦ ἄλλου
Μέ τά
κεράκια τό φῶς τρεμοσβύνει στίς σκιές
Θεός
Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν
Ἀρχίζει
νά χορεύουνε ὅλα
Καί γίνονται φωτεινά, φῶς, τά πάντα
εὐωδία,
ἡσυχία, δάκρυα
στό
σπήλαιο τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς
Στῶμεν καλῶς
Δόξα
σοι ὁ Θεός.
Εὐχαριστίες στόν π. Νικόλαο, τήν πρεσβυτέρα,τήν Εἰρήνη, τόν Κώστα, τούς φίλους Δημήτρη καί Δημήτρη. Ἐμεῖς εἴμαστε ὅλοι κι ὅλοι....
Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2015
Ἡ μοναχή Αἰκατερίνα......
Ἡγιασμένος μαϊστωρ
μέ προσευχή καί φῶς
τήν Ἄχραντη Σιωπή ἱστόρησε.
Ὅπου πατοῦσες
φύτρωναν φλόγες,
Ἡ γραφή τῆς ψυχῆς σου.
Ἀόρατα δάκτυλα
Γραφές πληρότητας
Μετοικεσία οὐράνια.
Κρύβεσαι ταπεινό·
οὐρανό ἀνασαίνεις
ἴον θεσπέσιο.
Ὁ Ἥλιος συνδιαλέγεται
μέ τούς κόκκους τῆς ἄμμου,
Ἐξίσταμαι ὁρῶσα.
Ἔκσταση ἐν λευκῷ·
Τό κρίνο ντύθηκε
τοῦ Θεοῦ τή γαλήνη.
Ἄρωμα ἀπό γιασεμί,
λεηλασία τῆς νύχτας
σέ ἤχους λευκούς.*
Τέτοια ἀρχόντισσα λίγες φορές εἴχα συναντήσει.
Τά μάτια της σπιθίζανε,
τά δάκτυλα χορεύανε,
ὁ λόγος της, μουσική τέλεια.
............................................
Αἰκατερίνα μοναχή, 85 ἐτῶν.
Δόξα σοι ὁ Θεός.
*Ἀπό τήν ποιητική της συλλογή "Ἀνθοί σ' ἐαρινά κλωνάρια" 2007
Κυριακή 30 Αυγούστου 2015
Κυριακή 16 Αυγούστου 2015
Πέμπτη 6 Αυγούστου 2015
Πέμπτη 28 Μαΐου 2015
ΕΣ ΑΓΟΡΑΝ ΠΛΗΘΟΥΣΑΝ
Ἐπαῖτες τοῦ ἐφήμερου γεμίσανε τά πεζοδρόμια
Βιάζει τό βῆμα του περίφροντις κι ὁ περιφρονητής
τοῦ ἐλέους
Ὅταν ἡ ἀγορά θά κλείνει
ποιός θά προστρέξει κλίνοντας τό γόνυ
ποιός ἀπό μᾶς τούς ἀχθοφόρους τῶν κριμάτων ;
Ὁ γλυκύτατος φίλος μου, ὁ Γιώργης, μοῦ δώρισε τά ποιήματά του
πού ἀπό καιρό περίμενε τήν ἔκδοσή τους.
Τά πιό πολλά τά γνώριζα γιατί μοῦ τά εἶχε ἀπαγγείλει στό ἰατρεῖο.
Τά πόδια μου δέν μέ κρατούσανε καί καθιστός,
σάν σέ τελετή, ἀπολάμβανα κάθε φορά τήν ἀπαγγελία του
πού μέ μετέφερε σέ παλιές μέρες.
Νυστέρι, μιά καθαρή τομή, μοῦ θύμιζε ὁ λόγος του.
Δέν εἶμαι κριτικός, μά τόν Γιώργη τόν νοιώθω γνήσιο ποιητή ἀλλοτινῶν καιρῶν.
Καί γιά νά πῶ μιά ἀλήθεια μου, ἄλλον ποιητή δέν ἔχω γνωρίσει πού νά τοῦ μοιάζει.
Ποιήματα γράφωμε πολλοί, μά ποιητές δέν ἤμαστε.
Ξένος καί αὐτός, χρειάζεται τό φύσημα μιᾶς πνοῆς
νά γίνει φωτιά ἡ σπίθα πού κουβαλεῖ.
Σάββατο 23 Μαΐου 2015
Τρίτη 19 Μαΐου 2015
Δευτέρα 13 Απριλίου 2015
Πέμπτη 9 Απριλίου 2015
Μεγάλο Εὐχέλαιο....Παναγία Μπεντεβή Ἠρακλείου
Βασιλεῦ ἅγιε, εὔσπλαχνε, καί πολυέλεε, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ καί Λόγε τοῦ Θεοῦ τοῦ ζώντος, ὁ μή θέλων τόν θάνατον τοῦ ἁμαρτωλοῦ, ὡς τό ἐπιστρέψαι καί ζῆν αὐτόν· οὐ τίθημι ἐμήν χείρα ἁμαρτωλόν ἐπί τάς κεφαλάς τῶν προσελθόντων σοι ἐν ἁμαρτίαις καί αἰτουμμένων παρά σοῦ δι' ἡμῶν ἄφεσιν ἁμαρτιῶν· ἀλλά σήν χείρα κραταιάν καί δυνατήν, τήν ἐν τῷ ἁγίω Εὐαγγελίω τούτω, ὅ οἱ συλλειτουργοί μου κατέχουσιν ἐπί τάς κεφαλάς τῶν δούλων σου τούτων ἔκτεινον· καί δέομαι σήν αὐτοῖς καί ἱκετεύω τήν συμπαθεστάτην καί ἀμνησίκακόν σου φιλανθρωπίαν·
Εὐχή ἀκολουθίας
Κυριακή 15 Μαρτίου 2015
Σταυροπροσκυνήσεως......
Ὁ γιός μου
φωτογραφίζει ἐξαιρετικά τήν κόρη του.
Ἐγώ, τήν μάνα
μου.
Κάποτε
φωτογράφιζα τήν γυναίκα μου, τό γιό μου, τίς κόρες μου.
Σκεφτόμουνα πώς ἐγώ
καί ὁ γιός μου τό ἴδιο πρᾶγμα προσπαθοῦμε.
Ἐκεῖνος νά
κρατήσει τήν πρώτη ἡλικία στήν κόρη του κι
ἐγώ τήν τελευταία τῆς μάνας μου.
............................................................................................
............................................................................................
Ὅλοι μέ τό χρόνο
παλεύουμε.
Τυχεροί, μόνο οἱ ἐλπίζοντες.
Τυχεροί, μόνο οἱ ἐλπίζοντες.
Κυριακή 8 Μαρτίου 2015
Ἡ κ. Δέσποινα
Μικρό συναξάρι
Εἶναι λίγες οἱ λέξεις γιά νά περιγράψεις μιά γυναὶκα πού θύμιζε τήν Παναγία. Δυό λόγια θά πῶ γιά μνημόσυνο.
Ὁ πρῶτος γιός της γενήθηκε ἀνάπηρος, μέ πόδια ἀτροφικά.Ὅλη της τήν ζωή τήν ξόδεψε νά τόν ὑπηρετεῖ, γιατί ἐκεῖνος δέν μποροῦσε νά περπατήσει. Ἡ κ. Δέσποινα διακονοῦσε τόν γιό της μόνη της. Δέν ἤθελε νά τόν ἀφήσει σέ ἵδρυμα. Ἑξήντα πέντε χρόνια δέν βγῆκε ἀπό τό φτωχικό
της. Τό ἀπέριτο σπιτάκι της ἤτανε ὁ παράδεισος ὁλόκληρης τῆς γειτονιᾶς. Κάποτε
καί ἡ κ. Δέσποινα ἀνήμπορη κι ἐκείνη ἔβαλε τό κρεββάτι της δίπλα στόν γιό της. Ὅταν κοιμότανε, τά κεφάλια τους σχεδόν ἀκουμπούσανε. Πρίν λίγο καιρό μοῦ εἶπε ἐτούτη
τήν κουβέντα συγκινημένη. Γάννη, μιά ζωή
διακονοῦσα τόν γιό μου, μά τώρα μέ ἀξίωσε ὁ
Θεός καί τόν ἔχω συντροφιά. Κάθε βράδυ μοῦ χαϊδεύει μέ τό χέρι του τό
κεφάλι μου. Ποιός ἄλλος ἀξιώθηκε τέτοια χάρη ; Δόξα σοι ὁ Θεός. Ὁ γιός της,
χαριτωμένος καί αὐτός, κάποτε μοῦ εἶπε ἐτούτο τόν ἀπίστευτο λόγο... Εἶμαι πολύ εὐχαριστημένος ἀπό τήν ζωή μου, ἀδερφέ.
Ποτέ δέν περπάτησα καί ἔτσι ὁ Θεός δέν μοῦ στέρησε τίποτα στήν ζωή μου.
Τό δωμάτιο τῆς κ. Δέσποινας ἤτανε γιά
μένα καί γιά πολλούς ἄλλους τόπος ἀναπαύσεως, γαλήνης, καταφύγιο, ἀληθινό σχολεῖο, ἕνα πραγματικό νοσοκομεῖο γιά ὅλες τίς ἁρρώστιες
τῆς ζωῆς.
Κοιμήθηκε τήν Β' Κυριακή τῶν Νηστειῶν,
σέ ἡλικία 98 ἑτῶν. Αἰωνία της ἡ μνήμη.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)