Ἀκάθιστος ὕμνος...

Κάρβουνο, Ἐλένη Φρουδαράκη

Χαῖρε, σκέπη τοῦ κόσμου,

πλατυτέρα νεφέλης.

Ψαλμοί Μεγάλου Ἀποδείπνου...

Ψαλμός 4ος

2. ΕΝ τῷ ἐπικαλεῖσθαί με εἰσήκουσάς μου, 

ὁ Θεὸς τῆς δικαιοσύνης μου· ἐν θλίψει ἐπλάτυνάς με. 

οἰκτείρησόν με καὶ εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου. 

3. υἱοὶ ἀνθρώπων, ἕως πότε βαρυκάρδιοι; 

ἱνατί ἀγαπᾶτε ματαιότητα καὶ ζητεῖτε ψεῦδος; 

διάψαλμα

4. καὶ γνῶτε ὅτι ἐθαυμάστωσε Κύριος τὸν ὅσιον αὐτοῦ· 

Κύριος εἰσακούσεταί μου ἐν τῷ κεκραγέναι με πρὸς αὐτόν. 

5. ὀργίζεσθε, καὶ μὴ ἁμαρτάνετε· 

ἃ λέγετε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν, 

ἐπὶ ταῖς κοίταις ὑμῶν κατανύγητε. 

διάψαλμα

6. θύσατε θυσίαν δικαιοσύνης 

καὶ ἐλπίσατε ἐπὶ Κύριον. 

7. πολλοὶ λέγουσι· τίς δείξει ἡμῖν τὰ ἀγαθά; 

᾿Εσημειώθη ἐφ᾿ ἡμᾶς τὸ φῶς τοῦ προσώπου σου, Κύριε. 

8. ἔδωκας εὐφροσύνην εἰς τὴν καρδίαν μου· 

ἀπὸ καρποῦ σίτου, οἴνου καὶ ἐλαίου αὐτῶν ἐπληθύνθησαν. 

9. ἐν εἰρήνῃ ἐπὶ τὸ αὐτὸ κοιμηθήσομαι καὶ ὑπνώσω, 

ὅτι σύ, Κύριε, κατὰ μόνας ἐπ᾿ ἐλπίδι κατῴκισάς με.

Μεταγραφή

Ὡς σέ καλοῦσα ἐγνώριζες τό δίκιο μου, Θεέ μου·

παρηγοριά στίς θλίψεις μου ἤσουν κι ἀπαντοχή μου·

σπλαχνίσου με φιλάνθρωπε κι ἄκου τή δέησή μου.

3. Γιάντα βαρυκαρδίζετε, γιάντα στενοχωρεῖστε ;

γιάντα ἀγαπᾶτε μάταια, στό ψέμα γιάντα ζεῖτε ;

Διάψαλμα

4. Τόν ὅσιό του μάθετε, ὁ Θιός τόν προστατεύει·

ὡς τοῦ φωνιάζω, ὁ Κύριος, δίπλα μου, μέ γυρεύει.

5. Νά ΄ργίζεστε τοῦ ἄδικου, ἄνομοι μήν γενεῖτε·

αὐτά πού λέτε στήν καρδιά νά τά ξανασκεφτεῖτε,

στή σιγαλιά τῆς κλίνης σας βαθιά συγκινηθεῖτε.

Διάψαλμα

6. Τά ἔργα σας τά δίκαια προσφέρετε θυσίες

κι ὁ  Κύριος, ἐλπίστε το, θ' ἀκούσει τσ' ἱκεσίες.

7. Λένε πολλοί ἀκάτεχοι· μά ποιός θά μᾶς φροντίσει ;

Κύριε, τοῦ προσώπου σου τό φῶς θά μᾶς φωτίσει.

8. Χαρά καί ἀγαλλίαση ἤδωκε στήν καρδιά μου·

μέ στάρι, λάδι καί κρασί ξέχυλα καί τ΄ ἀσκιά μου.

9. Ὅμως ἐγώ εἰρηνικά τόν ὕπνο θά χορτάσω,

γιατί, Θεέ, στήν μοναξιά ἐλπίδα ἐσένα θά ΄χω.

Κυριακή τῆς Ὀρδοδοξίας, ἅγ. Ματθαῖος Σιναϊτῶν.

Οἱ Προφῆται ὡς εἶδον, οἱ Ἀπόστολοι ὡς ἐδίδαξαν, ἡ Ἐκκλησία ὡς παρέλαβεν, οἱ Διδάσκαλοι ὡς ἐδογμάτισαν, ἡ Οἰκουμένη ὡς συμπεφώνηκεν, ἡ χάρις ὡς ἔλαμψεν, ἡ ἀλήθεια ὡς ἀποδέδεικται, τὸ ψεῦδος ὡς ἀπελήλαται, ἡ σοφία ὡς ἐπαρρησιάσατο, ὁ Χριστὸς ὡς ἑβράβευσεν, οὕτω φρονοῦμεν, οὕτω λαλοῦμεν, οὕτω κηρύσσομεν Χριστόν τὸν ἀληθινὸν Θεὸν ἡμῶν, καὶ τοὺς Αὐτοῦ Ἁγίους ἐν λόγοις τιμῶντες, ἐν συγγραφαῖς, ἐν νοήμασιν, ἐν θυσίαις, ἐν Ναοῖς, ἐν Εἰκονίσμασι, τὸν μὲν ὡς Θεὸν καὶ Δεσπότην προσκυνοῦντες καὶ σέβοντες, τοὺς δὲ διὸ τὸν κοινὸν Δεσπότην ὡς Αὐτοῦ γνησίους θεράποντας τιμῶντες καὶ τὴν κατὰ σχέσιν προσκύνησιν ἀπονέμονες. Αὕτη ἡ πίστις τῶν Ἀποστόλων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Πατέρων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Ὀρθοδόξων, αὕτη ἡ πίστις τὴν Οἰκουμένην ἐστήριξεν. Ἐπὶ τούτοις τοὺς τῆς εὐσεβείας Κήρυκας ἀδελφικῶς τε καὶ πατροποθήτως εἰς δόξαν καὶ τιμὴν τῆς εὐσεβείας, ὑπὲρ ἧς ἀγωνίσαντο, ἀνευφημοῦμεν καὶ λέγομεν· Τῶν τῆς Ὀρθοδοξίας προμάχων εὐσεβῶν Βασιλέων, ἁγιωτάτων Πατριαρχῶν, Ἀρχιερέων, Διδασκάλων, Μαρτύρων, Ὁμολογητῶν, Αἰωνία ἡ μνήμη.

Μέγα Ἀπόδειπνο, ἅγιος Ματθαῖος...

Ψυχή μου, ψυχή μου,

ἀνάστα, τί καθεύδεις ;

Τό τέλος ἐγγίζει, 

καί μέλλεις θορυβεῖσθαι.

Ἀνάνηψον οὖν, 

ἵνα φείσηταί σου Χριστός ὁ Θεός, 

ὁ πανταχοῦ παρών, 

καί τά πάντα πληρῶν

Α' Κατανυκτικός ἑσπερινός...

Μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τοῦ παιδός σου, 

ὅτι θλίβομαι, ταχὺ ἐπάκουσόν μου, 

πρόσχες τῇ ψυχῇ μου, καὶ λύτρωσαι αὐτήν.

Ἑσπερινός Ψυχοσαββάτου, ἄγ. Ματθαῖος

Ἀνάπαυσον Κύριε τάς ψυχάς τῶν δούλων σου Ἐμμανουήλ, Μαρίνας, Ἐμμανουήλ, Μαρίας, Ἰωάννου, Σοφίας, Ἑλένης, Νικολάου, Ἰωάννου, Χρυσάνθης, Φωτεινῆς, Μιχαήλ, Παυλίνας, Δέσποινας, Παράσχου, ἱερ. Θεοδώρου, Σταυρούλας, Μαρίας, Κατερίνας, Σταύρου, Μιχαήλ, Γεωργίας, Μαρἰας, Καλλιόπης, Ἐμμανουήλ, Εἰρήνης, Ἀναστασίου, Εὐφροσύνης, Εὑαγγελίας, Καλλιόπης, Μαρίνας, Μαρίας, Γεωργίου. Ἀμήν

Ψαλτήρι...

                                                               
  
                                                                               Ψαλμός 83ος

Ἐπιποθεῖ καὶ ἐκλείπει ἡ ψυχή μου εἰς τὰς αὐλὰς τοῦ Κυρίου, 

ἡ καρδία μου καὶ ἡ σάρξ μου ἠγαλλιάσαντο ἐπὶ Θεὸν ζῶντα. 

 καὶ γὰρ στρουθίον εὗρεν ἑαυτῷ οἰκίαν καὶ τρυγὼν νοσσιὰν ἑαυτῇ, 

οὗ θήσει τὰ νοσσία ἑαυτῆς, τὰ θυσιαστήριά σου, 

Κύριε τῶν δυνάμεων, ὁ Βασιλεύς μου καὶ ὁ Θεός μου. 

Μεταγραφή

Λιώνω κι ἐγώ κι ἀναζητῶ τσ' αὐλές σου, τοῦ Κυρίου,

κι ἔχει χαρά ἡ σάρκα μου, τοῦ ζῶντος Θιοῦ τ' ἁγίου.

Γιατί κάθε πουλί φωλιά στ' ἅγια σου τηνέ κάνει,

κι ὅσα ἡ τρυγώνα ξεπουλιά ἐκεῖ τά μπαινοβγάνει.

Κύριε τῶν δυνάμεων, Θεέ καί βασιλιά μου.

Δόξα τῷ Θεῷ....

Ψαλμός 15ος

8 προωρώμην τὸν Κύριον ἐνώπιόν μου διαπαντός, 

ὅτι ἐκ δεξιῶν μού ἐστιν, ἵνα μὴ σαλευθῶ. 

9 διὰ τοῦτο ηὐφράνθη ἡ καρδία μου, 

καὶ ἠγαλλιάσατο ἡ γλῶσσά μου, 

ἔτι δὲ καὶ ἡ σάρξ μου κατασκηνώσει ἐπ᾿ ἐλπίδι,

10 ὅτι οὐκ ἐγκαταλείψεις τὴν ψυχήν μου εἰς ᾅδην, 

οὐδὲ δώσεις τὸν ὅσιόν σου ἰδεῖν διαφθοράν. 

Μεταγραφή 

8. Ὀμπρός μου εἶχα κι ἤβλεπα πάντα τόν Κύριό μου,

στά δεξιά μου ἤτανε στήριγμα στό πλευρό μου.

9. Γι' αὐτό καί χαίρεται ἡ καρδιά  καί ψηλοπεταρίζει,

κι ἀγάλλεται ἡ γλώσσα μου κι ὅλο ψαλμούς ψελλίζει,

ἀκόμα καί ἡ σάρκα μου ἤρχιξε νά ἐλπίζει,

10. πώς εἰς τόν Ἅδη σά βρεθῶ δέν θά μ΄ ἐγκαταλείψεις,

οὐδέ πιστό σου νά φθαρεῖ ποτές σου δέν θ΄ ἀφήσεις. 

Εὐλοημένη χρονιά...

    Ψ Α Λ Μ Ο Σ  41^ος

           

Ὅπως ἡ ἔλαφος ζητᾶ πηγές νά ξεδιψάσει,

ἴδιο ἡ ψυχή μου σέ ποθεῖ, Θεέ, νά ἡσυχάσει.

3. Τόν Θιό, τόν ζώντα ἀναζητᾶ γιά νά τηνέ δροσίσει·

πότε θά φτάξω νά τόν δῶ, πότε θά μ' ἐλεήσει ;

4. Τά δάκρυα μου ἀντίς ψωμί μερονυχτίς μέ θρέφουν·

πού ΄ναι ὁ Θεό σου ; μέ ρωτοῦν τά μάτια μου ὡς τρέχουν.

5. Ἐτοῦτα συλλογίζομαι κι ἐτσά παρηγοριοῦμαι,

γιατί στό θαυμαστό ναό, τοῦ Θιοῦ, θά ξαναρθοῦμε

καί μέ ψαλτήρια καί φωνές θά τόν δοξολογοῦμε.

6. Γιάντα, ψυχή μου, ὀδύρεσαι, γιάντά ΄σαι λυπημένη ;

γιάντα μέ δέρνεις ὡς δεντρί κι εἶσαι φουρτουνιασμένη ;

Πρόσμενε πάντα τόν Θεό, κι ἐγώ θά τόν δοξάσω·

τόν Θιό μου, τόν σωτήρα μου, δέν θά τόνε ξεχάσω.

7. Ὡς εἶδα τήν κατάντια μου ταράχτηκε ἡ ψυχή μου·

γιατί θυμοῦμαι καί θρηνῶ τή γῆ τοῦ Ἰορδάνη,

τό βουναλάκι, τό Ἑρμών, ἁπού ψηλά δέν φτάνει.

8. Θλίψη μου, θλίψη τσ' ἀκλουθεῖ, κι αὐτές ἄλλες γεννοῦνε,

κι ὅπως οἱ καταρράκτες σου κι οἱ θρήνοι μου γροικοῦνται,

κύματα κι οἱ φουρτοῦνες σου κι ἀπάνω μου ξεσποῦνε.

9. Ὅμως μιά μέρα ὁ Θεός θά ΄ρθεῖ νά μ’ ἐλεήσει,

μιά νύχτα πού θά τόν ὑμνῶ καί θά ΄χω ξαγρυπνήσει,

τῆς ὕπαρξής μου ὁ Θεός τόν πόνο θά γροικίσει. 

10. Τότες θά πῶ στόν Κύριο· προστάτης μου ἐσύ ΄σαι·

γιάντα δέν μέ θυμᾶσαι πιά ; γιάντα στενοχωριοῦμαι

καί ζῶ κι ἀφήνεις τούς ἐχθρούς ἐτσά νά μέ λυποῦνε;

11. Πού βλέπανε τά χάλια μου καί μέ περιγελοῦσαν,

κι ὁλημερίς μοῦ λέγανε καί μέ  περιφρονοῦσαν·

πές μας το, νά τό μάθωμε, ποῦ εἶναι ὁ Θεός σου;

12. Γιάντα, ψυχή μου, ὀδύρεσαι, γιάντά 'σαι λυπημένη ;

κι ὡς τό δεντρί ταράσσεσαι ἀέρας πού τό δέρνει ;

Πρόσμενε πάντα τόν Θεό, κι ἐγώ θά τόν δοξάζω·

ὁ Θιός μου εἶναι σωτήρας μου πάντοτε θά φωνάζω.

  

Καί τώρα μέ τή σκιά μου, νά πού γίναμε τρεῖς

Ἄν καί τό φεγγάρι δέν ξέρει πῶς νά πίνει

Καί ἀνώφελα μέ ἀκολουθάει ἡ σκιά,

Ἄς κάνουμε γιά λίγο οἱ τρεῖς μας παρέα

Εἶναι ἄνοιξη...

Λί Πό ἤ Λί Πάι (701-762) Κινέζος ποιητής

Κοσμικά συναξάρια...

Κάθε πού πήγαινα στό χωριό μου παρατηροῦσα  τό ἰδιαίτερο σπιτάκι στήν ἄκρα τοῦ κάμπου. Δέν ἐταίριαζε μέ τόν τόπο κι εἶχε πάντα τό παράθυρο καί τήν πορτα του κλειστή. Ρωτώντας τίνος εἶναι ἔμαθα πώς ὁ νοικοκύρης του ἤτανε δεύτερος ξάδερφός μου ἀπό τό σόϊ τοῦ πατέρα του. Οἱ παπποῦδες μας ἀδερφια. Προχθές τόν συνάντησα ἀπέξω μιᾶς καί ὁ ἀμαξωτός περνᾶ ἀπό δίπλα του. Τό ἐπάγγελμα του ἤτανε  μουσικός. Δεξιοτέχνης στό βιολί καί στό κλαρίνο. Εἶχα χρόνια νά τόνε δῶ μά ἐπειδή τά μάτια του εἶχαν τό κόψιμο καί τό μπλέ τοῦ σογιοῦ μας, τόν γνώρισα. Εἶχε καί γένια καί μαλλιά καί θύμιζε ἀσκητή. Σταμάτησα, ἀγκαλιαστήκαμε καί περίσεψε ἡ χαρά μας. Τό αἷμα νερό δέν γίνεται, σκεφτόμουνα. Στή δεύτερη του κουβέντα ξαφνικά μέ ρωτᾶ· Εἶσαι εὐτυχισμένος ξάδερφε ; Δόξα τῷ Θεῷ, καλά εἶμαι, ἀπάντησα ἀμήχανα καθώς ἡ ἐρώτηση δέν ἤτανε τῆς ὥρας. Νά ξαναβρεθοῦμε εἴπαμε φεύγοντας κι εἶχα στόν νοῦ μου τήν ἑπόμενη συνάντηση μας μέ ὄργανα, μιᾶς καί κάποτε παίζαμε στήν μπάντα μαζί· Παίζεις βιολί ἀκόμη ; τονέ ρωτῶ.Τά ΄χω παραιτήσει ξάδερφε κι ἔχω χρόνια νά  τά πιάσω. Καμμιά φορά θωροῦνε τά ὄργανα τά ἐγγόνια μου καί μέ παρακαλοῦνε  νά τούς παίξω, μά δέν τ' ἀγγίζω. λέει. Πῶς κι ἔτσι ξάδερφε ; ξαναρωτῶ ἀπορώντας. Νά, ἡ γυναῖκα μου μέ ζήλευε πού ἔπαιζα ὄργανα κι ἤμουνα εὐτυχισμένος. Ἀρρώστησε κι ὁ γιατρός της μοῦ ΄πε νά τά παραιτήσω. Τά παραίτησα καί δέν ἔχω ὄρεξη νά τά ξαναπιάσω, εἶπε. Κι ἡ γυναῖκα σου πώς εἶναι τώρα ;  Καλά εἶναι, ἀπάντησε. Τότες, ἔξαφνα κάνω τήν ἴδια ἐρώτηση ὅπως τήν ἔκανε κι αὐτός σ' ἐμένα·  Ἐσύ ξάδερφε εἶσαι εὐτυχισμένος ; Ναί, τοῦ λέει. Εὐτυχισμένος εἶμαι. Ἔρχομαι κι ἔχω τό σπιτάκι μου καί ἡσυχάζω, τό περβόλι μου καί τό  ποτίζω κι εἶμαι Γιάννη εὐτυχισμένος. Τό μπλέ μάτια του ἤτανε ἑφτακάθαρα, διάφανα καί γαλανά ὡς τόν οὐρανό. Δόξα τῷ Θεῶ.

28η Ὀκτωβρίου...

Σέ αὐτόν τόν πόλεμο τά ὑποκείμενα δέν ἦταν ἄνθρωποι ἀλλά πάθη. Αὐτά κινοῦσαν τούς ἀνθρώπους καί αὐτά προδιέγραφαν τίς πράξεις τους. Σέ αὐτόν τόν πόλεμο δοκιμάστηκε ἡ ἀνθρωπιά τῆς ἀνθρωπότητας. Αὐτό μαρτυρεῖ ἡ θηριωδία τῶν ἰσχυρῶν, αὐτό ἐπισφραγίζει τό μαρτύριο τῶν λαῶν πού προσπάθησαν νά άντισταθοῦν... Ὅμως, σέ αὐτόν τόν πόλεμο ἀναδείχτηκαν καί ἤρωες· ὄχι γιατί πολέμησαν ἐνάντια στή βία. Αὐτό εἶναι νομοτέλεια.Οὔτε γιατί ὑπερασπίστηκαν τή γῆ τους. Αὐτό εἶναι ἠθική ἐπιταγή. Ἀλλά γιατί ἀψήφησαν τήν νιότη τους χιμώντας σύσσωμοι στόν θάνατο. Κατέθεσαν τήν πιό περιεκτική σέ νόημα πρόταση ζωῆς ὁδεύοντας μέ τήν ἀθωότητα τοῦ ἀγριμιοῦ ἴσια πάνω στόν κίνδυνο ὄχι τόσο ἀπό αἴσθηση ἠρωϊκοῦ καθήκοντος, ὅσο ἀπό αἴσθημα εὐγνωμοσύνης ἀπέναντι στήν ὀμορφιά του, στήν ὀμορφιά τῆς ζωῆς. Αὑτοί ἀνύψωσαν τό νόημα τῆς ζωῆς πέρα ἀπό τήν τραγική συνθήκη τοῦ θανάτου.

Πανηγυρικός πού ἐκφωνήθηκε 
ἀπό τόν Ν. Μακαρόνα, 27.10.15
http://antifono.gr/portal/

Περί συμπαθείας...

Ξημέρωμα κι ἐγώ σκυφτός στό ἐργόχειρο τοῦ Ψαλτηρίου.
Ἀπροετοίμαστος κατεβαίνω στό ἰατρεῖο καί ἀκούω
τόν "Στεναγμό" τοῦ φίλου μου Γιώργη Σιδερῆ 
σέ μουσικές τῶν φίλων του Ὀρφέα καί Μάλαμα. 

Δέν ἄντεξα. Ἄνοιξα τό παράθυρο, 

καί σταμάτησα δεξιά νά περάσει ἡ καταιγίδα.

  Ὅν τρόπον ἐπιποθεῖ ἡ ἔλαφος ἐπί τάς πηγάς τῶν ὑδάτων, 
οὕτως ἐπιποθεῖ ἡ ψυχή μου πρός σέ, ὁ Θεός. 
 ἐδίψησεν ἡ ψυχή μου πρός τόν Θεόν τόν ζῶντα· 
πότε ἥξω καὶὀφθήσομαι τῷ προσώπῳ τοῦ Θεοῦ; 
 ἐγενήθη τὰ δάκρυά μου ἐμοὶ ἄρτος ἡμέρας καὶ νυκτὸς 
ἐν τῷ λέγεσθαί μοι καθ᾿ ἑκάστην ἡμέραν· ποῦ ἐστιν ὁ Θεός σου; 
 ταῦτα ἐμνήσθην καὶ ἐξέχεα ἐπ᾿ ἐμὲ τὴν ψυχήν μου.

       
                                                                           Ψαλμός 41ος, 1-2

 Ὅπως ἡ ἔλαφος ζητᾶ πηγές νά ξεδιψάσει,

ποθεῖ σε κι ψυχούλα μου γιά νά καταλαγιάσει.

Τόν Θιό, τόν ζώντα ἀναζητᾶ γιά νά τηνέ δροσίσει·

πότε θά φτάξω νά τόν δῶ, πότε θά μ' ἐλεήσει ;

Τά δάκρυα μου ἀντίς ψωμί μερονυχτίς μέ θρέφουν·

πού ΄ναι ὁ Θεό σου ; μέ ρωτοῦν τά μάτια μου ὡς τρέχουν.

Ἐτοῦτα συλλογίζομαι κι ἐτσά παρηγοριέμαι.

                                                                          Μεταγραφή

                                                   

Τό μελάνι καί τό αἷμα τό ψωμί καί τό κρασί

ὅταν γίνονται χαρμάνι τα κυτάζω κι εἶσαι ἐσύ.

Σκέπασέ με τό χειμώνα κάμε μιά στιγμούλα αἰώνα.

Τή κορώνα τό μαχαίρι τό σπαθί μέ τόν σταυρό

νά τά χάσω νά γλυτώσω μήπως καί σέ ξαναβρῶ.

Σκέπασέ με τό χειμώνα κάμε μιά στιγμούλα αἰώνα.

Σάν ἀέρας τοῦ πελάγους σά δροσούλα τῆς στεριᾶς,

ἔλα πᾶρε μου τή λύπη τή μιζέρια τῆς καρδιᾶς.

Σκέπασέμε τό χειμώνα κάμε μιά στιγμούλα αἰώνα.

                                       Βυζαντικός στεναγμός εὐέλπιδος   Γ. Σιδερῆς

https://www.youtube.com/watch?v=t50QAFI-ymI

Καλημέρα...

Ψαλμός 45ος

2. Ὁ Θεός ἡμῶν καταφυγή καί δύναμις,
βοηθὸς ἐν θλίψεσι ταῖς εὑρούσαις ἡμᾶς σφόδρα. 

3. διὰ τοῦτο οὐ φοβηθησόμεθα ἐν τῷ ταράσσεσθαι τὴν γῆν

 καὶ μετατίθεσθαι ὄρη ἐν καρδίαις θαλασσῶν. 

4. ἤχησαν καὶ ἐταράχθησαν τὰ ὕδατα αὐτῶν, 

ἐταράχθησαν τὰ ὄρη ἐν τῇ κραταιότητι αὐτοῦ. 

     (διάψαλμα). 

5. τοῦ ποταμοῦ τὰ ὁρμήματα εὐφραίνουσι τὴν πόλιν τοῦ Θεοῦ· 

ἡγίασε τὸ σκήνωμα αὐτοῦ ὁ ῞Υψιστος. 

6. ὁ Θεὸς ἐν μέσῳ αὐτῆς καὶ οὐ σαλευθήσεται· 

βοηθήσει αὐτῇ ὁ Θεὸς τὸ πρὸς πρωΐ πρωΐ. 

7. ἐταράχθησαν ἔθνη, ἔκλιναν βασιλεῖαι· 

ἔδωκε φωνὴν αὐτοῦ, ἐσαλεύθη ἡ γῆ. 

8 Κύριος τῶν δυνάμεων μεθ᾿ ἡμῶν, 

ἀντιλήπτωρ ἡμῶν ὁ Θεὸς ᾿Ιακώβ. 

(διάψαλμα). 

9. δεῦτε καὶ ἴδετε τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ, 

ἃ ἔθετο τέρατα ἐπὶ τῆς γῆς. 

10. ἀνταναιρῶν πολέμους μέχρι τῶν περάτων τῆς γῆς τόξον 

συντρίψει καὶ συνθλάσει ὅπλον καὶ θυρεοὺς κατακαύσει ἐν πυρί. 

11. σχολάσατε καὶ γνῶτε ὅτι ἐγώ εἰμι ὁ Θεός· 

ὑψωθήσομαι ἐν τοῖς ἔθνεσιν, ὑψωθήσομαι ἐν τῇ γῇ. 

12. Κύριος τῶν δυνάμεων μεθ᾿ ἡμῶν, 

ἀντιλήπτωρ ἡμῶν ὁ Θεὸς ᾿Ιακώβ.

Μεταγραφή

Ὁ Θιός μας εἶναι ἡ δύναμη κι ἡ μόνη ἀπαντοχή μας,

μά στίς θλίψεις τίς πολλές αὐτόςκι ἡ συντρομή μας.

3. Γι' αὐτό δέ θά τρομάξωμε ἡ γῆς ὡς θά ταράσσει

καί τά βουνά ὡς πεταχτοῦν στ' ὠκεανοῦ τά βάθη.

μηδέ κι ἀνέ ΄τά κύματα τῆς θάλασσας βουίξουν,

κι ἀπό τή δύναμη τοῦ Θιοῦ τά ὄρη θά κουνήσουν

Διάψαλμα

5. Μέ ρυάκια καθαροῦ νεροῦ τήν πόλη του ποτίζει·

τό  σκήνωμά του ὁ Ὕψιστος τ΄ ἁγιάζει καί τ' ἀξίζει.

6. Ἀναμεσίς της ὁ Θεός γι' αὐτό δέν θά σαλέψει·

ὡς σηκωθεῖ, πρωί πρωί, βοηθό της θά τόν ἔχει.

7. Ἔθνη πολλά ταράσσουνται καί βασιλειές χαλιοῦνται·

αὐτός φωνιάζει καί ἡ γῆς σαλεύγει καί φοβοῦνται.

8. Τῶν οὐρανῶν ὁ  Κύριος πάντα θά μᾶς στηρίζει,

εἶναι ὁ Θεός τοῦ Ἰακώβ αὐτός πού μᾶς φροντίζει.

 Διάψαλμα

9. Ἐλᾶτε, δέστε τοῦ Θεοῦ τά ἔργα πού ΄χει κάμει,

ὅλα τους εἶναι θαυμαστά μέ κάλλος καί μέ νάμι.

10. Μέχρι τά πέρατα τῆς γῆς τίς ἔχθριτες θά πάψει,

τόξα συντρίβει καί σπαθιά καί φλάμπουρα θά κάψει.

11. ΄Συχάστε γιά νά μάθετε, ὅτι Θεός ἐγώ 'μαι·

στά ἔθνη θά δοξάζομαι, μά καί στή γῆ τιμῶμαι.

12. Τῶν οὐρανῶν ὁ Κύριος πάντοτε μᾶς στηρίζει

εἶναι ὁ Θεός τοῦ Ἰάκωβου αὐτός πού μᾶς φροντίζει.

Σοί εἶπεν ἡ καρδία μου· Κύριον ζητήσω.

ἐξεζήτησέ σε τό πρόσωπόν μου·

τό πρόσωπόν σου, Κύριο ζητήσω.

μή ἀποστρέψεις τό πρόσωπόν σου ἀπ' ἐμοῦ

καί μή ἐκκλίνῃς ἐν ὀργῇ ἀπό τοῦ δούλου σου·

βοηθός μου γενοῦ, μή ἀποσκορακίσῃς με

καί μή ἐγκαταλίπῃς με. ὁ Θεός, ὁ σωτήρ μου.

ὅτι ὁ πατήρ μου καί ἡ μήτηρ μου εγκατέλιπόν με, 

ὁ δέ Κύριος προσελάβετό με.

Σ’ ἐσένα εἶπε ἡ καρδιά· τόν Κύριο γυρεύω. 

ἀναζητῶ σε Κύριε, κι ὡς τό παιδάκι κλαίω,
παντοῦ σκαλίζω νά βρῶ κι ὅλο γιά σένα λέω.

Μήν τά γυρνᾶς τά μάτια σου, μήν μοῦ τά μισοκλείνεις,

ἄσ' τήν ὀργή σου παρα ΄κεῖ, μή κάμεις πώς μ’ ἀφήνεις·

Ἄσ΄ τούς κοράκους νά πεινοῦν καί γίνε ὁ βοηθός μου,

μή μέ ἀφήνεις ἔρημο, σωτήρα, ὁ Θεός μου.

Γιατί κι οἱ δυό γονέοι μου μ' ἔχουνε παραιτήσει,

ὅμως ὁ Κύριος θά ΄ρθεῖ νά μέ προϋπαντήσει.

                                                Ψαλμός 26ος, 8-10

                                     Στόν Γιώργη τόν Νταή, φίλο μου κι ἀδερφό μου...