Μοχός, Ἐσπερινός στήν Κεραλεγοῦσα... (Κυρά ἐλεοῦσα),

Ἄρατε πύλας, 

καὶ ταύτην ὑπερκοσμίως ὑποδέξασθε, 

τὴν τοῦ ἀενάου φωτὸς Μητέρα.

Ἑννιάμερα καί τῆς Ἐλένης Δ.

Ἐκοιμήθη ἑσπερινό τῆς Παναγίας

 καί ξοδιάστηκε ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς της.

Αίωνία της ἡ μνήμη.

Κοίμησις τῆς Θεοτόκου

Ἐλένη Φρουδαράκη

Τό ἐξαίσιο κλῖμα τῆς μεγάλης Θεομητερικῆς Ἑορτῆς. 

Τό λεπτό, ντελικάτο κουβούκλιο, 

μέ τήν διάσταση - νοητή - τῆς Γεσθημανῆ. 

Ἐκεῖ πού ἀποθέτεις τόν στόν τῆς πάλλουσας καρδιᾶς σου, 

μέ τό αἴτημα τῆς ἐλπίδας στήν διαιώνια Μητέρα· 

στήν ὕστατη καταφυγή, ὡς τήν ὔστατη νύχτα. 

Κλαίουσα, εὐχαριστῶ, συγκλονίζομαι, 

προχωρῶ, στό Ἄγιον Ποτήριον. 

Ἡ συγκίνηση τῆς ἀπερίγραπτης ΩΡΑΣ.

ΠΡΟΣ ΕΜΑΥΤΗΝ ΣΤΟΧΑΧΟΜΕΝΗ

Σημειώσεις μιᾶς μοναχῆς 

15.08.2003

Προσευχή...

Μ' αὐτά τά χέρια πού κυνηγάει τό ἕνα τ' ἄλλο

μέ τούτη τήν ξερή καρδιά

μ' αὐτό τό ἀφύλακτο στόμα, τό ἀσυνάρτητο,

δέξου μας καί γνώρισέ μας στόν ἑαυτό μας,

νά διαβεῖ ή μικρή μέρα πού μᾶς χάρισες

πού τή γεμίσαμε μέ τή σκόνη μας

νά εὐλογηθεῖ ἡ νύχτα μας πού τήν κρατᾶμε ἀπό τόν λαιμό

Βοήθησέ μας νά γυρίσουμε σιγά σιγά νά κοιταχτοῦμε

οἱ ἀναρίθμητοι σιαμαῖοι κολλημένοι πλάτη μέ πλάτη

οἱ φλύαροι πυγμαῖοι πού δέν σκαρφαλώνουμε

σάν τόν Ζακχαῖο νά σέ δοῦμε νά περνᾶς

Λύσε τά χέρια μας, πότισε τήν καρδιά,

δῶσε πνοή στά στόματα μας νά σοῦ φωνάξουμε

πάνω ἀπό τόν θόρυβο πού κάνουμε,

κάνε ν' ἀγαπηθοῦμε καί νά τό πληρώσουμε ἀκριβά

Βοήθα μας νά ἀγαπήσουμε οἱ βουλισμένοι στά πράγματα μας

γιατί 'σαι εὐλογητός  πάνω ἀπ' ὠκεανούς καί πολιτεῖες

καί οὐρανούς καί χρόνους καί τώρα καί πάντα.

Γ. Σιδερῆς   (τό ἀφιερώνει στόν φίλο του Ἀνδρέα Σαβάκη)

Μεταμόρφωση τοῦ Σωτῆρος, Μ. Ἀπεζανῶν...

Εὐλόγησον, Κύριε, τόν καρπόν τοῦτον τῆς ἀμπέλου τόν νέον, ὅν διά τῆς τοῦ ἀέρος εὐκρασίας, καί τῶν σταγόνων τῆς βροχῆς, καί τῶν καιρῶν γαλήνης εἰς ταύτην τήν ὡριμοτάτην στάσιν ἐλθεῖν ηὐδόκησαν, ἵνα ᾗ ἐν ἡμῖν τοῖς ἐξ αὐτοῦ τοῦ γεννήματος τῆς ἀμπέλου μεταλαμβάνουσιν εἰς εὐφροσύνην, καί τοῖς προσενέγκασι δῶρον εἰς ἐξιλασμόν ἁμαρτιῶν, διά τοῦ ἱεροῦ καί Ἁγίου Σώματος καί Αἵματος τοῦ Χριστοῦ σου· μεθ΄ οὗ εὐλογητός εἶ, σύν τῷ  παναγίῳ καί ἀγαθῷ καί ζωοποιῷ σου Πνεύματι, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Εὐχή τῆς εὐλογήσως τῶν σταφυλιῶν

Ἅγιος Ματθαῖος...

Παθῶν μέ ταράττουσι προσβολαί,

πολλῆς ἀθυμίας ἐμπιπλῶσαί μου τήν ψυχήν· 

εἰρήνευσον κόρη τῇ γαλήνῃ, 

τῇ τοῦ Υἱοῦ καί Θεοῦ σου Πανάμωμε.

Ἡμερολόγια...

Μέ ἀκούεις· τό νιώθω ὡς αὔρα γαλήνης. Εἶσαι Ἐσύ, στήν ἔκπαγλη ὡραιότητα τοῦ Θείου, στῆς Παναγίας Τριάδος τήν ἀκεραιότητα. Ὑψώνω τά μάτια - βυθίζομαι στό γαλάζιο. Κοιτάζω τώρα τίς κορυφές· Τό πράσινο - γκρίζο τῆς ὑψηλόκορμης λεύκας. Καί στό μέσον ὑψώνεται ἀγέρινος καί ντελικάτος ὁ τροῦλος τοῦ ναοῦ· πού θά στεγάσει τούς ἀλάλητους στεναγμούς, τά δάκρυα καί τόν πόνο. Ἡ πορεία τοῦ Σταυροῦ. (12.7.2003)

ΠΡΟΣ ΕΜΑΥΤΗΝ ΣΤΟΧΑΖΟΜΕΝΗ

Σημειώσεις μιᾶς μοναχῆς 

Ἡμερολόγια...

Ὁ ρυθμός μου στούς μυστικούς ἀνέμους. Τά βάρη νά ἐλαφρώσουν. Νά νιώσω ὅτι βιώνω τήν ἐσωτερικότητα τοῦ ἄλλου κόσμου. Νά χαϊδέψω τά πλῆκτρα τῆς βελούδινης σιωπῆς, πού ἀναλύεται σέ ὕψιστο ἀγαθό πνευματικῆς πληρότητας. Ὅταν πονᾶς, καταδύεσαι στούς ἤρεμους βυθούς. Καί ψαύεις τόν ἀπόηχο τῆς δικῆς σου σιωπῆς. Τότε ἡ  κραυγή σου ραγίζει τούς οὐρανούς. Σέ ἀκούει στήν ἐγκαρτέρηση καί τήν ὑπομονή σου... (11.7.2003)

ΠΡΟΣ ΕΜΑΥΤΗΝ ΣΤΟΧΑΖΟΜΈΝΗ

Σημειώσεις μιᾶς μοναχὴς

Γενέθλιο τοῦ ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Προδρόμου...

Ὅτι φορέσει ἐπάνω του ὁ μάγκας τοῦ πηγαίνει

καί τόν λεκέ καί τή σκουριά ὅλα τά ὀμορφαίνει

μόνο στό πένθος τό βαρύ χώνεται μές στά μαῦρα

ρίχνει τή στάχτη στό κρασί στά σπλάχνα του τή λαύρα

μά σά θαρθεῖ μιάν ἄνοιξη καί μπεῖ τό καλοκαίρι

βάζει  κουστούμια ὁλόλευκα κρατᾶ τσαμπί στό χέρι·

Ἅμα τόν βρεῖτει γράψτε μου κρυφά νά τόν ρωτήσω

τόν πόνο πού ἔχει ἡ ὀμορφιά.

                   Γ. Σιδερῆς

Κυριακή Ἁγίων Πάντων, αἰωνία τους ἡ μνήμη.....

Ἀπόγευμα. Παρέα μέ τή μάνα μου. Τό ἱλαρόν ἑσπερινό φῶς διέγραφε καθαρά τίς γραμμές τοῦ προσώπου της. Μέ κύταζε κι ἐκείνη· "Τόν μπάρμπα μου τόν Ἀνεστασομιχάλη μοῦ θυμίζεις", λέει. Τόν λόγο τόν εἶχα ξανακούσει ἀπό τά χείλια της. Ποιός ἤτανε μάνα ἐτοῦτος ; "Ἀδερφός τῆς μάνας μου ἤτανε, θειός μου. Μέ ἔβαζε στά καπούλια τοῦ ἀλόγου καί κουβαλοῦσε πέτρες ἀπό τόν Σταυρό κι ἔκτιζε τό σπίτι ὁ πεθερός σου". Ἀλλη φωτογραφία ὁ Ἀνεστασομιχάλης δέν εἶχε πάρεξ τῆς νεκρίκιας τῆς γιαγιᾶς μου, τῆς ἀδερφῆς του. Χάρτης μνήμης. 

Μπροστά μου ἕνας ὁλόκληρος κόσμος. 

Ἡ γιαγιά μου ἡ Μαρία κοιμήθηκε τόν Γενάρη τοῦ 1929, λίγες ἡμερες μετά ἀπό τή γέννηση τῆς μάνας μου. Ἐπιλόχειος πυρετός. Στό Μοχό. Ἡ φωτογραφία. Ἀπό ἀριστερά· ὁ Νυστάζης, ἀδερφός τῆς μάνας τῆς κοιμηθείσης, τῆς Ἐρήνης. Ἡ Μαρία, κόρη τοῦ Νυστάζη, μάνα τοῦ Βαγγελιοῦ καί τοῦ Κωστή τοῦ Ἀδάμη τοῦ ἀγροφύλακα, πρώτη της ξαδέρφη. Ὁ Ἀνεστασομιχάλης, ἀδερφός τῆς κεκοιμημένης κρατεῖ στήν ἀγκαλιά του τήν πρώτη κόρη της, τή θειά μου τήν Ἐρήνη. Ἡ Γαλάτεια. Ἠ Ἀροδαμιά, γυναίκα τοῦ Ἀνεστασομιχάλη. Ὁ Ἀνεστάσης, Κισσαμίτης, πατέρας τῆς νεκρῆς, προπάππους μου. Ἡ Καϊροκατερίνα, γειτόνισσα. Ἡ Γεωργία, ἀδερφή της, ἔχει στήν ἀγκαλιά της τή μάνα μου, ἡμερῶν τότες. Δεξιά ὁ ἄντρας της, ὁ παππούς καί δάσκαλός μου, ὁ Νικόλης εἰκοσιεννέα χρονῶν τότες. Δέν ξαναπαντρεύτηκε καί μεγάλωσε τήν Ἐρήνη, τήν πρώτη του κόρη. Τή μάνα μου μεγάλωσε ἡ γιαγιά της, μάνα τοῦ παπποῦ μου, ἡ Καλή· Ἡ μάνα τῆς γιαγιᾶς, ἡ προγιαγιά μου λείπει ἀπό τή φωτογραφία. "Εἶχε φουρκιστεῖ σέ μιά ἐλιά γιατί δέν ἄντεχε τό μπεκρή Ἀνεστάση", εἶπε ἡ μάνα μου. "Τό ἀκατέργαστόν μου εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου, καί ἐπί τό βιβλίον σου πάντες γραφήσονται· ἡμέρας πλασθήσονται καί οὐθείς ἐν αὐτοῖς" (Ψαλμ. 138.16).Ὁ Θεός ἄς τούς συγχωρέσει, ὅλους. Ἡ θειά μου καί ἡ μάνα μου ζοῦνε. Δόξα σοι ὁ Θεός.

Εἶχα ξεχασμένους τούς προπάτορες μου Ἀναστάση καί Ἐρήνη, μά σήμερα, τῶν ἀγίων Πάντων τούς μνημόνευσα πρώτη φορά. Στήν ἐκκλησία χρόνος θαρρῶ δέν ὑπάρχει κι ὅλα γίνονται τώρα. Μελλούμενα καί περασμένα. Ὅλοι ἔχωμε συγγένεια μέ τό ἄχρονο, μέ τήν αἰωνιότητα.

Χριστός Ἀνέστη...Ἰερός Ναός Ἀναλήψεως Μοχοῦ...

Ἄραγε χελιδόνι μου

Ποιός ξέρει χελιδόνι

ποιά θάλασσα σέ φέρνει,

καί ποιός σέ περιμένει,

μ' αὐτόν τόν καλό καιρό.

Ἄσπρο εἶν΄ τό στῆθος σου,

μαῦρες οἱ φτεροῦγες σου,

ἡ ράχη σου στό χρῶμα τῆς θάλασσας,

κι ἡ οὐρά σου σχισμένη στά δυό.

Καθισμένος ἐμπρός στή θάλασσα,

σέ παρατηρῶ,

λίγο γέρνεις,

λίγο ὑψώνεσαι,

λίγο ἀγγίζεις τό νερό.

Μά σύ τίποτα δέ μοῦ λές,

γιά ὅσα σέ ρωτῶ,

λίγο γέρνεις, 

λίγο ὑψώνεσαι,

λίγο ἀγγίζεις τό νερό.

Δημοτικό

Ὁ δάσκαλος ἱστόρησε τόν ἅγιο Ἀντίπα καί τόν ἅγιο Πορφύριο καί τούς φέραμε ἐχθές στήν Ἀνάληψη νά τούς τιμοῦμε. Δόξα σοι ὁ Θεός.

Χριστός Ἀνέστη, Μεσοπεντηκοστή....

Πρῶτο μπάνιο στό Παλιόκαστρο. Οἱ θερινοί κολυμβητές δέν ἄρχισαν τά λουτρά τους καί συναντᾶς τούς χειμερινούς. Ὅλοι μεγάλης ἡλικίας. Ἄκουγα πού συζητούσανε κι ἕνας ξεχώριζε γιά τήν καθαρότητα τοῦ νοῦ του. Μπῆκε στή θάλασσα, τόν πλησίασα, χαιρέτησα, καί τόν ρώτησα· "Τί ἄλλαξε στόν κόσμο ἀπό τότες πού ἤσασταν παιδί ;". Ἀβίαστα μοῦ ἀπάντησε· "Ὁ Θάνατος κι ἡ ζωή δέν εἶναι πιά αἰσθητή. Τό 63 πῆγα στήν opel στή Γερμανία ἐργάτης. Ἐπιστάτη εἴχαμε ἕναν πού εἶχε πολεμήσει στήν Κρήτη. Ἤξερε λίγο ἐλληνικά καί συννενοούμασταν. Καλός ἄνθρωπος. Κάποτε τόν πλάκωσε ἕνα αὐτοκίνητο. Κανείς γερμανός δέν συγκινήθηκε, μηδ' ἐκλαψε. Ἐμᾶς ἐπόθαινε ἕνας κι ἤκλαιγε ὅλο τό χωριό. Ἐγίναμε κι ἐμεῖς τό ἴδιο. Ἡ μάνα μου ἐγέννησε δεκατρία παιδιά καί μᾶς ἔκαμε περήφανους καί βγάζωμε τό ψωμί μας. ΄Μᾶς καταντήσανε νά πληρώνουμε ἐνοίκιο γιά τό σπίτι πού μέ τόν κόπο ἐκτίσαμε, νά μπαίνουμε στή σειρά νά ζητοῦμε ἕνα πιάτο φαΐ. Ἐγώ δέν πρόκειται νά ζητήξω ". Ὁ κ. Στέφανος εἶχε γεννηθεῖ τό 1939 σ' ἔνα χωριό τοῦ Μυλοποτάμου.

+ Εἰς μνημόσυνον...

Στήν ἐκκλησία κάθε Κυριακή ἔχω παρέα τόν κ. Κανάκη. Τό μικρό του ὄνομα εἶναι Κανάκης. Ἔρχεται πρωί κι αὐτός κι ἀκοῦμε τὀν ἑξάψαλμο οἱ δυό μας. Μέ χαιρετᾶ, κάθεται δίπλα μου, καί κάθε φορά προσπαθεῖ νά φιλήσει τό χέρι μου. Παναγία καί Χριστέ μου. Προσπαθῶ καί φιλῶ πρῶτος τό δικό του. Ἔτσι Δίπλα δίπλα κάθε Κυριακή μοιάζωμε μέ ἀγαπητικούς καθώς λέει ὁ κ. Γιάννης ἕνας ἄλλος συγκάτοικος τῆς Παναγίας. Ὁ κ. Μακάκης εἶναι 94 χρονῶν κι ἔχει γυναίκα του τήν κ. Κατερίνα, ἴδιας ἡλικίας. Ἔπειδή εἶναι γριά καί δέν μπορεῖ νά 'ρχεται στήν ἐκκλησία στέλνει αὐτόν μέ τό ζόρι κι ἐκεῖνος στενοχωριέται πού τήν ἀφήνει μόνη της. Μοῦ μιλεῖ γιά τή γυναῖκα του καί τά μάτια του δακρύζουνε, πού ΄ναι ἄρρωστη καί δέν μπορεῖ καί τυραννιέται. Τέτοια ἀγάπη σέ ζευγάρια δέν ἔχω συναντήσει ἄλλη. Συγκινοῦμαι κι ἐγώ καί λέω· νά, ἀποῦ ΄ναι ἀλήθεια παράδεισος καθώς λένε ὁ γάμος κι ἔχω κι ἐγώ ἐλπίδα πώς δέν θά ξοφλήσει ἡ δική μου. Ἐχθές τοῦ φέρανε μιά σακκούλα ἀντίδωρο καί τήν κρεμάσανε στήν καρέκλα του. "Ἡ γυναίκα μου δέν τρώει πράμα ἄλλο παρά μόνο ἀντίντερο", μοῦ λέει. Ζεῖ λοιπόν ἡ κ. Κατερίνα μέ ἄρτο τοῦ Θεοῦ, τῶν Ἀγγέλων, κι εἶναι δίπλα μας κι ἐμεῖς γυρεύουμε ἀλλοῦ τούς ἁγίους. Ὅταν γνώρισα τήν κ. Κατερίνα τήν ρώτησα· "Μά τί ἔκανες στόν ἄντρα σου κ. Κατερίνα κι εἶναι ἐρωτευμένος ἀκόμα μαζί σου;". "Στή φυλακή μπῆκα γιά ‘κεῖνον", μοῦ ἀπάντησε. Κι ἄρχισε νά μοῦ διηγεῖται τήν ἱστορία τῆς ἀγάπης τους, πού ΄τανε ἐκείνη παπαδοκόρη ἀπό σόϊ καλό κι ἐκεῖνος τοῦ πεταμάτου, δεύτερος, ὡς εἶπε. Καί τόν ἐρωτεύτηκε καί τήν βάλανε στή φυλακή οἱ δικοί της νά τονέ παραιτήσει κι ἐκείνη δέν τό ἔκαμε. Αὐτόν ἤθελε ἄντρα τῆς ζωῆς της. "Γι’ αὐτό εἶναι ἐτσά" μοῦ ἔλεγε καί τρέχανε δάκρυα τά μάτια τοῦ κ. Μακάκη πού καθότανε δίπλα κι ἄκουγε τή γυναίκα του τήν Κατερίνα νά μιλεῖ γιά τόν ἔρωτά τους. Δόξα σοι ὁ Θεός.

    *  Ἡ κ. Κατερίνα κοιμήθηκε πρώτη καί ἀκολούθησε ὁ κ. Μακάκης

  **  Ἡμερολογιακή ἀντιγραφή Δευτέρας 12 Δεκεμβρίου 2011, ἁγίου Σπυρίδωνα.

***  Φωτογραφία, τό βιβλίο τῆς Βασιλικῆς Νευροκοπλῆ

Χριστός ἀνέστη...

Ὅσο γυρίζει ὁ καιρός,

θαρρῶ, 

πώς συνεχῶς τά ροῦχα μου ἀλλάζουν.

Κι εἶμαι ντυμένος μοναχός

σά τόν ἀληθινό πού δέν φορεῖ τά μαῦρα.

Σάν ἴσκιος νιώθω πού περνᾶ,

σά στάλα διψασμένου.

Καί ξεθωριάζω σά γραμμή

πού ὁ χρόνος τήνε σβήνει

σιγά σιγά.

Ἔτσι βουβά ἀλαργαίνοντας 

δέν θά μ' ἀναζητήξουν.

Θά μείνω μόνο ὑπόμνηση,

πώς νά,

ἐπέρασε κι ἐχάθη

σέ τόπους ἄλλως 
αἰσθητούς.

 Στόν φίλο μου Γιώργη Σιδερῆ.

Μέγα Σάββατο....

Πρωί ὁ Νυμφίος ἔφταξε

καί κάλεσε στό γάμο του

μέ καλορίζικα του...

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Ἀποκάθήλωσης, Ἅγιος Ματθαῖος Σιναϊτῶν....

Ἀνεδήσω γάρ στέφανον ὕβρεως, 

ὁ τήν γῆν ζωγραφήσας τοῖς ἄνθεσι·

καί τήν χλαῖναν χλευαζόμενος ἐφόρεσας, 

ὁ νεφέλαις περιβάλλων τό στερέωμα.

Ἀκολουθία Ἁγίου Ἐλαίου, ἅγιος Ματθαῖος Σιναϊτῶν....

Γένοιτο, Κύριε, τό ἔλαιον τοῦτο, 

ἔλαιον ἀγαλλιάσεως,

ἔλαιον ἁγιασμοῦ, 

ἔνδυμα βασιλικόν, 

θώραξ δυνάμεως, 

πάσης διαβολικῆς ἐνεργείας ἀποτρόπαιον, 

σφραγίς ἀνεπιβούλευτος, 

ἀγαλλίαμα καρδίας, 

εὐφροσύνη αἰώνιος.

Ψαλμοί Μεγάλου Ἀποδείπνου...

Ψαλμός 24ος

Πρός σέ, Κύριε, ἦρα τὴν ψυχήν μου, ὁ Θεός μου. 

2. ἐπὶ σοὶ πέποιθα· μὴ καταισχυνθείην, 

μηδὲ καταγελασάτωσάν με οἱ ἐχθροί μου. 

3. καὶ γὰρ πάντες οἱ ὑπομένοντές σε οὐ μὴ καταισχυνθῶσιν· 

αἰσχυνθήτωσαν οἱ ἀνομοῦντες διακενῆς. 

4. τὰς ὁδούς σου, Κύριε, γνώρισόν μοι, 

καὶ τὰς τρίβους σου δίδαξόν με. 

5. ὁδήγησόν με ἐπὶ τὴν ἀλήθειάν σου καὶ δίδαξόν με, 

ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεὸς ὁ σωτήρ μου, 

καὶ σὲ ὑπέμεινα ὅλην τὴν ἡμέραν. 

6. μνήσθητι τῶν οἰκτιρμῶν σου, Κύριε, 

καὶ τὰ ἐλέη σου, ὅτι ἀπὸ τοῦ αἰῶνός εἰσιν. 

7. ἁμαρτίας νεότητός μου καὶ ἀγνοίας μου μὴ μνησθῇς· 

κατὰ τὸ ἔλεός σου μνήσθητί μου, 

σύ, ἕνεκεν χρηστότητός σου, Κύριε. 

8. χρηστὸς καὶ εὐθὴς ὁ Κύριος· 

διὰ τοῦτο νομοθετήσει ἁμαρτάνοντας ἐν ὁδῷ. 

9. ὁδηγήσει πραεῖς ἐν κρίσει, διδάξει πραεῖς ὁδοὺς αὐτοῦ. 

10. πᾶσαι αἱ ὁδοὶ Κυρίου ἔλεος καὶ ἀλήθεια 

τοῖς ἐκζητοῦσι τὴν διαθήκην αὐτοῦ καὶ τὰ μαρτύρια αὐτοῦ. 

11. ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, 

καὶ ἱλάσῃ τῇ ἁμαρτίᾳ μου, πολλὴ γάρ ἐστι. 

12. τίς ἐστιν ἄνθρωπος ὁ φοβούμενος τὸν Κύριον; 

νομοθετήσει αὐτῷ ἐν ὁδῷ, ᾗ ᾑρετίσατο. 

13. ἡ ψυχὴ αὐτοῦ ἐν ἀγαθοῖς αὐλισθήσεται, 

καὶ τὸ σπέρμα αὐτοῦ κληρονομήσει γῆν. 

14. κραταίωμα Κύριος τῶν φοβουμένων αὐτόν, 

καὶ ἡ διαθήκη αὐτοῦ δηλώσει αὐτοῖς. 

15. οἱ ὀφθαλμοί μου διὰ παντὸς πρὸς τὸν Κύριον, 

ὅτι αὐτὸς ἐκσπάσει ἐκ παγίδος τοὺς πόδας μου. 

16 ἐπίβλεψον ἐπ᾿ ἐμὲ καὶ ἐλέησόν με, 

ὅτι μονογενὴς καὶ πτωχός εἰμι ἐγώ. 

17. αἱ θλίψεις τῆς καρδίας μου ἐπληθύνθησαν· 

ἐκ τῶν ἀναγκῶν μου ἐξάγαγέ με. 

18. ἴδε τὴν ταπείνωσίν μου καὶ τὸν κόπον μου 

καὶ ἄφες πάσας τὰς ἁμαρτίας μου. 

19. ἴδε τοὺς ἐχθρούς μου, ὅτι ἐπληθύνθησαν 

καὶ μῖσος ἄδικον ἐμίσησάν με. 

20. φύλαξον τὴν ψυχήν μου καὶ ῥῦσαί με· 

μὴ καταισχυνθείην, ὅτι ἤλπισα ἐπὶ σέ. 

21. ἄκακοι καὶ εὐθεῖς ἐκολλῶντό μοι, 

ὅτι ὑπέμεινά σε, Κύριε. 

22. λύτρωσαι, ὁ Θεός, τὸν ᾿Ισραὴλ ἐκ πασῶν τῶν θλίψεων αὐτοῦ.

Μεταγραφή

Σ’ ἐσένα ὑψώνω τήν ψυχή, Κύριε, τόν Θεό μου.

2. Ἐσένα ἔχω μπιστικό· ἄς μή ντραπῶ στή ζήση,

μή δῶ τσ' ἐχθρούς μου νά γελοῦν ὡς ἔχω καταντήσει.

3. Μά κι ὅσοι σ' ἀνιμένουνε ἄς μήν ταπεινωθοῦνε·

ὅσοι ἀνομοῦνε ἄδικα τοῦτοι νά ντροπιαστοῦνε.

4. Ὅλα σου τά προστάγματα νά μάθω ἄφησέ με,

στούς δρόμους σου νά προπατῶ πάντοτε δίδαξέ με

5. Μ΄ ἀλήθειες σου καί νόμους σου νά μέ καθοδηγήσεις,

Θεός, σωτήρας μου ἄν θές, πώς εἶσαι νά μοῦ δείξεις,

ὁλημερίς ἐπρόσμενα νά ΄ρθεῖς νά μ' ἐλεήσεις. 

6. Πώς συγχωρᾶς νά θυμηθεῖς ἔστω κι ἄν ἀνομοῦμε,

Κύριε, τά ἐλέη σου σου ποτέ τους δέν ξοφλιοῦνται

7. Μή θυμηθεῖς τῆς νιότης μου καί τσ' ἄγνοιας τσ΄ ἁμαρτίες·

ὡς μέ σκεφτεῖς στοχάσου το πώς εἶσαι ἐλεήμων,

πώς εἶσαι πολυεύσπλαχνος καί περισσά οἰκτίρμων.

8. Δίκαιος εἶναι ὁ Κύριος, κι εὐθεία του ἡ κρίση·

γιά τοῦτο τσ΄ ἁμαρτάνοντες θά τούς καθοδηγήσει.

9. Σωστά τούς πράους ὁδηγεῖ τούς νόμους του νά μάθουν.

10. Σπλάχνος κι ἀλήθεια βρίσκεται στό κάθε πρόσταγμά του,

ἄν τοῦ τηροῦν τίς ἐντολές καί τά μαρτύριά του.

11. Εὔσπλαχνος εἶσαι Κύριε, καί ἐλεεῖς τόν κόσμο,

΄σύ τά πολλά μου κρίματα θά μοῦ τά σβήσεις μόνο.

12. Ποιός τόν Θεό σωστά τιμᾶ, στόν νοῦ του ποιός τόν ἔχει ;

σ' αὐτόν θά δείξει τό στρατί πού πρέπει νά διαλέξει.

13. Πλοῦσα θά ζήσει βιοτή καί θά καλοκαρδίσει,

μά καί τή γῆ στή φύτρα του θά τήν κληρονομήσει.

14. Στήριγμα εἶναι ὁ Κύριος σ' ὅσους τόνε ψηφοῦνε,

τό δήλωσε καί τό ΄γραψε γιά νά τό διδαχθοῦνε.

15. Τά μάτια μου παντοτινά στόν Κύριο κυτοῦνε,

γιατί τραβᾶ τά πόδια μου σέ βρόχια ὡς πιαστοῦνε.

16. Ἔχε 'με ἀμέντε, Κύριε, κι ἔλα νά μ΄ ἐλεήσεις,

ἐγώ ΄μαι κανακάρικος καί μή μέ παραιτήσεις.

17. Οἱ πίκρες μου ἐπλήθυναν κι ἐγώ στενοχωριοῦμαι·

διῶξε τις, μή μέ πνίξουνε καί στήν καρδιά μου μποῦνε.

18. Τά βάσανα μου κύταξε, τούς πόνους καί τίς θλίψεις,

πώς δά τό κάμεις ξάνοιξε νά μοῦ τίς συγχωρήσεις.

19. Καί τούς ἐχθρούς μου ξάνοιξε πού πλήθυναν κι ἐκεῖνοι,

καί μέ μισοῦνε ἄδικα δίχως ντροπή κι αἰσχύνη.

20. Γι' αὐτό κι ἐσύ μέ φύλαξε κι ἔλα νά μέ γλυτώσεις·

νά μή ντραπῶ πού ἤλπιζα πάντα πώς θά μέ σώσεις.

21. Οἱ εὐσεβεῖς κι οἱ τίμιοι πίσω μου μ' ἀκλουθοῦσαν,

γιατί, στό πώς μέ λύτρωνες, Κύριε, προσδοκοῦσαν.

22. Λύτρωσε, Θιέ, τόν Ἰσραήλ ἀπ' ὅλες του τίς θλίψεις.

Ψαλμοί Μεγάλου Ἀποδείπνου...

Ψ Α Λ Μ Ο Σ  12^ος

 2. ΕΩΣ πότε, Κύριε, ἐπιλήσῃ μου εἰς τέλος; 

ἕως πότε ἀποστρέψεις τό πρόσωπόν σου ἀπ᾿ ἐμοῦ; 

3. ἕως τίνος θήσομαι βουλάς ἐν ψυχῇ μου, ὀδύνας ἐν καρδίᾳ μου ἡμέρας καί νυκτός; 

ἕως πότε ὑψωθήσεται ὁ ἐχθρός μου ἐπ᾿ ἐμέ; 

4. ἐπίβλεψον, εἰσάκουσόν μου, Κύριε ὁ Θεός μου· 

φώτισον τούς ὀφθαλμούς μου, μήποτε ὑπνώσω εἰς θάνατον, 

5. μήποτε εἴπῃ ὁ ἐχθρός μου· ἴσχυσα πρός αὐτόν· 

οἱ θλίβοντές με ἀγαλλιάσονται, ἐάν σαλευθῶ. 

6. ἐγώ δέ ἐπί τῷ ἐλέει σου ἤλπισα, 

ἀγαλλιάσεται ἡ καρδία μου ἐπί τῷ σωτηρίῳ σου· 

ᾄσω τῷ Κυρίῳ τῷ εὐεργετήσαντί με 

καί ψαλῶ τῷ ὀνόματι Κυρίου τοῦ ῾Υψίστου.

Μεταγραφή

              

Ἴσαμε πότε,  Κύριε, θά μ’ ἔχεις ξεχασμένο ;

θά μοῦ γυρνᾶς τό πρόσωπο ὡς κάνεις μ΄ ἕνα ξένο ;

3. Ὡς πότε οἱ ἔγνοιες τήν ψυχή θά μοῦ τήν ταραχοῦνε,

καί τήν καρδιά μερονυχτίς οἱ πίκρες θά τρυγοῦνε ;

ὡς πότε θά ΄μαι ἀνήμπορος κι ἀφέντης ὁ ἐχθρός μου ;

4. Γύρνα σ' ἐμένα κι ἄκου με, Κύριε, ὁ Θεός μου·

ἄσε με νά θωρῶ τό φῶς κι ὄχι τό σκότος τ' ἅδη,

5. ποτέ ἐχθρός μου νά μή πεῖ· τόν ἔχουμε νικήσει·

ὅσοι μέ θλίβουν θά χαροῦν ἄν κάποιος μ' ἀφανίσει.

6. Γι΄ αὐτό κι ἐγώ ἐθάρρεψα πού ΄ρθες νά μ΄ἐλεήσεις,

καί ἡ καρδιά μου σκίρτησε πώς θά μέ ἀναστήσεις·

τόν εὐεργέτη μου Θεό πάντα θά τόν δοξάζω

τ' ὄνομα τοῦ Κυρίου μου, τοῦ Ὕψιστου, θά ψάλω.


* Εἰς μνήμην τοῦ εἰκονιζομένου π. Θεοδώρου πού γνώριζε  τό Ψαλτήρι ἀπό στήθους.